Η άλλη διάσταση, εντός Δημιουργός: zpeponi, Νικος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info "Ευχή και κατάρα του καλλιτέχνη είναι να ψάχνει μέσα του την αλήθεια. Βαδίζοντας όσο πιο βαθειά καταφέρει μέσα στην ψυχή του και ανάλογα με την επιτυχία αυτής της αναζήτησης, φτάνει σε ένα σημείο, όπου όλα τα εξαρτήματα του σύμπαντος, όλοι οι άνθρωποι, όλα τα ζώα και φυτά, όλες οι θάλασσες, οι στεριές, οι άνεμοι, οι πέτρες, οι φωτιές, τ' αστέρια, οι ήλιοι, οι μαύρες τρύπες, το απόλυτο κενό, καθώς και οτιδήποτε άλλο υπάρχει, υπήρξε, θα υπάρξει, ή δεν θα υπάρξει ποτέ, είχε μορφή ή όχι, όλα τα όμορφα, άσχημα, μέτρια, αδιάφορα, βρίσκονται σε πλήρη ένωση, σε διαχρονική, αρμονική, αδιασάλευτη ένωση μεταξύ τους, στο επίπεδο όπου χώρος, χρόνος, ύλη και μη ύλη και αυτό ακόμη το τέλειο άγνωστο, αποτελούν μια μοναδική, αδιάσπαστη συνάθροιση.
Παίρνοντας από το αρχέγονο τοπίο ένα κομμάτι μαζί του, επιστρέφει στην καθημερινή ζωή, όπου αναλαμβάνει να του χαρίσει συγκεκριμένη μορφή και να το παρουσιάσει στους υπόλοιπους ανθρώπους, π.χ. μέσω ενός μυθιστορήματος, ενός χορού, ενός γλυπτού, ενός ποιήματος, ενός έργου θεατρικού, ενός ρόλου υποκριτικής, ενός πίνακα ζωγραφικής, ενός τραγουδιού. Αναλαμβάνει να τοποθετήσει το δικό του μηδενικό στίγμα στο άπειρο και να προκαλέσει την συνένωση των δύο. Να αποδείξει την ύπαρξη του τίποτα και το τίποτα της ύπαρξης, εν ολίγοις να νικήσει τον θάνατο.
Έαν ο καλλιτέχνης έχει κατέβει αρκετά βαθειά μέσα στον εαυτό του και αν έχει αναζητήσει ειλικρινά, επίμονα, ευλαβικά, με πἀθος, απεριόριστη δικαιοσύνη, απεριόριστη αξιοπρέπεια, με υπέρτατο σεβασμό, με όλη του την δύναμη, με όλη του την ύπαρξη, χωρίς στο ελάχιστο να υπολογίζει ή να προφυλάσσει τον εαυτό του, τότε, περήφανος και με την προϋπόθεση ότι έχει ακόμη δυνάμεις για να το κάνει ή έστω συνεχίζει να βρίσκεται εν ζωή, τότε, ίσως, μπορέσει να παρουσιάσει κάτι, που θα αντιπροσωπεύει τους συνανθρώπους του. Όσο πιο βαθειά τον οδήγησε η κατάδυση του στον κόσμο χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, τόσο πιο αντιπροσωπευτική θα αποδειχθεί η ψαριά, η συγκομιδή του και, εντέλει, τόσο περισσότερους και πιο βαθειά και για περισσότερο χρόνο θα μπορέσει να αγγίξει και να εμπνεύσει και να απελευθερώσει με το μήνυμα του, τόσο πιο πολλοί και πιο σίγουροι για αυτό θα είναι εκείνοι που θα αναγνωρίσουν το κομμάτι αυτό της αθανασίας σαν ένα κομμάτι ολότελα και ανέκαθεν δικό τους.
Ναι, η τέχνη απελευθερώνει. Για μια στιγμή μόνο. Με ένα συναίσθημα, που αρνείται να επεξηγήσει τον εαυτό του. Με κάτι φευγαλέο, που ίσως αδυνατεί να οριστεί. Που δεν χρειάζεται ορισμό. Ναι, η τέχνη μπορεί να απελευθερώνει, όπως ο έρωτας. Είναι χτισμένη από τα ίδια υλικά."
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2011 | |