Τραγούδι για τον Σαλονικιό

Δημιουργός: DETOBON

Προσωπική μετάπλαση από τα γαλλικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Georges BRASSENS / Ζορζ ΜΠΡΑΣΕΝΣ (1921 – 1981)


Τραγούδι για τον Σαλονικιό


Για σέ ειναι το τραγούδι αυτό,
Σαλονικέ, που έναν καιρό,
στο κρύο και την παγωνιά
μού’φερες ξύλα για φωτιά.
Φωτιά για δύο-τρείς βραδιές
όταν οι αστοί και οι αστές,
οι δήθεν άνθρωπ'οι καλοί
με διώχνανε με τις κλοτσιές.

Ήταν απλώς λίγη φωτιά
αλλά μού έκανε καλό
και ζέστανέ μου την καρδιά
σα θεϊκό βεγγαλικό.

Σαλονικέ, όταν θαρθεί
μιά μέρα ο Χάρος να σε βρεί,
ήθε να πας στον ουρανό,
κοντά στο Θεό.

Για σέ είναι το τραγούδι αυτό,
Σαλονικιά, που έναν καιρό
όταν πεινούσα στη ζωή
μού’δωσες μια μπουκιά ψωμί.
Μία μπουκιά ψωμί κι ελιές
όταν οι αστοί και οι αστές,
αυτοί που λένε ότι πονούν’
ήθελαν ψόφιο να με δούν’.

Ήταν απλώς ψωμί κι ελιά
αλλά μού εκανε καλό
και ζέστανέ μου την καρδιά
σα φαγοπότι θεϊκό.

Σαλονικιά, όταν θαρθεί
μιά μέρα ο Χάρος να σε βρεί,
ήθε να πας στον ουρανό,
κοντά στο Θεό.

Για σέ είναι το τραγούδι αυτό,
Ξένε, εσύ, που μιά φορά,
όταν στο τμήμα είμουν εγώ
μού χαμογέλασες κρυφά.
Εσύ που δεν είχες χαρεί
όταν οι αστές και οι αστοί
γελούσαν που με πήγεναν
οι μπάτσοι ευθύς στη φυλακή.

Μού χαμογέλασες απλά
κι αυτό μού έκανε καλό
και ζέστανέ μου την καρδιά
σαν ήλιος το φθινόπωρο.

Καλέ μου, ξένε, όταν θαρθεί,
μιά μέρα ο Χάρος να σε βρεί,
ήθε να πάς εκεί που λέν’
ότ’είν’ ή Εδέμ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2011