Πόσο γελάστηκα

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μουντό βαρύ εξύπνησε το σήμερα όλα παρέμειναν στο χθές
βαριά η καρδιά εσύρθηκε να βρεί τα λασπωμέν᾽ αχνάρια της
η λογική επάλεψε μα της ψυχής το ερμάρι γεμάτο ενοχές
και του αγρού της άλλοι θεριστές θέρισαν τα σιτάρια της.

Αδύναμο τώρα το κορμί και τυλιγμένο σε απελπισίας χιτώνα
"ρακένδυτο" το χαμόγελο στο πρόσωπο απλά παρατηρεί
πόσο γρήγορα μαραίνεται μέσα στο βάζο η κόκκινη ανεμώνα
με βουρκωμένα τα μάτια της κοιτάζει ολόγυρα κι απορεί.

Πόσο γελάστηκα Θεέ μου τα δώρα της καρδιάς μου να μοιράσω
Χριστούγεννα δεν ήταν ούτε Πάσχα απλὀχερα εμένα να χαρίσω
απλέ διαβάτη μοναχικέ νύχτωσε πέρασε μέσα να σε κεράσω
αχ ! εαυτέ μου πότε θα μάθεις απο τα πάθη σου ...να σου θυμίσω.

Μόνο κάτι κρόσια ξεφτισμένα στο φύσημα του αγέρα ανεμίζουν
και του ονείρου το ξεθωριασμένο πανωφόρι στο σύρμα απλωμένο
με μανταλάκια πιασμένα και τα λάθη μου στεγνώνουν με βρίζουν
το μυαλό μου σε χειμερία νάρκη μοιάζει νά᾽ναι τώρα βυθισμένο.

Πόσο γελάστηκα πώς η καρδιά μου κοντά του θά᾽βρισκε απάγκιο
με "τ᾽αγγελικά του τα φτερά "εκείνος μία ζωή θα με προστάτευε
ευρέθηκε η ψυχή μου βάρκα χωρίς κουπί... σε ωκεανού ναυάγιο
κλάψε εαυτέ μου τη μοίρα σου πάνω στο βράχο και αγνάντευε.



....@....
27-03-08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2011