Ψυχανάλυση σε 4 στροφές

Δημιουργός: balistreri

...εγώ πάντως ήθελα τον πετσάλνικο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κυκλοφορείς μόνο σε κάτι σκοτεινές,
γωνιές, αυτού του άρρωστου μυαλού μου
κι αποτελείς παντοτινά τη Νέμεσή μου
κι όλες εκείνες τις παλιές μου εμμονές.

Διστακτικά σε ακουμπώ μες στο σκοτάδι
όπως η μάνα αγκαλιάζει το μωρό
σαν κάτι ανόσιο, σαν κάτι ιερό
όπως πολύτιμο, της μοίρας μου, πετράδι.

Δεν ανασαίνω από άγχος μη μου κλέψεις
ανάσα, ύπαρξη, ανάμνησες, ψυχή.
Κάνε ουράνε να ρίξεις τώρα μια βροχή
για να σε νιώσω στάλα στάλα να επιστρέψεις.

Να δυσκολεύομαι να ζω στις παρυφές σου
και τ' όνομά σου να προφέρω σιωπηλά
-Φόβος- ακούγεται. Κοιτάζω χαμηλά
Ίσως να πνίγεσαι κι εσύ στις ενοχές σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2011