Του ονείρου μου σκιά

Δημιουργός: sofiagera

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του ονείρου μου σκιά (ε)

Ερχεσαι, φεύγεις, του ονείρου μου σκιά,
Πότε στην πέτρα ακουμπάς, πότε στ΄αγιάζι,
Ο εφιάλτης ειν΄των χρόνων σου η σοδειά,
Μα μια ελπίδα σου στο πάλκο σ΄ανεβάζει.

Ο εφιάλτης, μανιακός, χτυπά και φεύγει
Και μένει τ΄όνειρο να τρέμει στα τυφλά,
Βγαίνει η ελπίδα απ΄το σάβανο κρυμμένη,
Γι΄έναν επίλογο να γράψει, ξενυχτά.

Τσαλακωμένο τ΄όνειρο, βαθιά, μες το συρτάρι,
Απ΄των κουρσάρων να γλυτώσει τη σφαγή,
Κρατάει χρόνια τ΄άρωμα το ταπεινό θυμάρι,
Να παραλύσει ελπίζοντας του δήμιου την ορμή.

Οι δήμιοι, νυν και αεί, στην πιάτσα π΄αλωνίζουν,
Γίγαντες ξέρουν άκαρδους με σιδηρά στολή,
Ποτέ δεν μπήκαν στη σειρά στα όρη να βαδίσουν,
Να μάθουν τ΄αγριόχορτου τη μόνιμη απειλή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2011