Το προσωπείο της φρίκης

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της φρίκης γελαστό το προσωπείο,
σ’ ένα λαχείο που πέταξα, παλιό.
Στέκω γυμνός ενώπιος ενωπίω·
τα ρούχα μου, κεντάς στον αργαλειό.

Τώρα δεν χτίζονται καινούργια σπίτια,
γεμίζουν σιλικόνη τις ρωγμές.
Ρωτάς πού θα μού ράψεις τα σιρίτια
και πώς θυμώνω εγώ, στιγμές-στιγμές.

Καιρός για να δοκιμαστούν οι βράχοι,
που βράχοι λέγονταν στο παρελθόν.
Δεν είναι δυνατόν ένα συνάχι,
να προξενεί τέτοια έκλυσιν ηθών.

Να τη, η στολή! Λιτή, καθώς ταιριάζει
στον οδηγό αυτοσχέδιου καροτσιού.
Το χέρι σου, που το γιακά μου σιάζει,
έχει την αδεξιότη κοριτσιού.

Της φρίκης γελαστό το προσωπείο,
σε μια φωτογραφία που με κοιτάς.
Στέκω γυμνός στη μέση στο τοπίο·
αστυνομίες… Σειρήνες… Σαματάς…

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2011