Η καλοσυνη των ανεμων

Δημιουργός: xamogelaki, Ε. Κωνσταντινίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η καλοσυνη των ανεμων.

Στο κρυο φως στεκει ψυχανθος
Λευκο επανω στο λευκο
Τραγουδι σκορπιζει και περιμενει
ποτε τους ανεμους και την Ελενη, τη Δημητρα
και το Χριστο
-κι ελπιζει,
ποτε τον Πανα και τον Αδη, το Μινωταυρο
και τον Όφι
-και πικριζει.

Ήρθε νοτιας από τον καβο του Μαλιά
το ερωτευτηκε – το πε ψυχοερωμενη
και Αντιγονη και Ηλεκτρα, του Αουσβιτς κοπελα
και μακρυνη Μητερα, Ροδο αμαραντο, Νιφαδα κατακοκκινη και Πορφυρουσσα
και ασπιλο λευκο αμολυντο Ανθος του ερωτα του.
Φιλια και δακρυα στολισε τα πεταλα του
Τον Ηλιο πηρε συντροφια του, ρασοφορεθηκε και περιμενει.

Το κουρσεψε ανεμος ψυχρος απ τα βουνα του Κουρδισταν
σφυριζοντας πολεμικα τραγουδια -του Αρη αρματωσια φορα.
Δεν ξερει λογια του ερωτα - χαμογελά σκληρά
Δεν εδωσε ονοματα μονο τρελα φιλια, κρασι απ το παθος του κι ανασαιμιά.
Φορα τα οπλα του, φευγει κι αυτος - παει στον πολεμο και τραγουδά.

Κατω απ το κρυο φως που απλωσε ο χειμωνιατικος Ήλιος,
σε μια αποκρημνη πλαγια, στα χιονισμενα λημερια του μυσαρου Πανός,
στεκει ευλυγιστο λευκο ψυχάνθος – τρόπαιό του δια παντός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2011