Διαισθητικο

Δημιουργός: Μελής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κινούν τα κομμάτια τυφλά στο σκοτάδι
Τα μάτια σπαρμένα θολούρα φορούν
Τα χέρια χλομάδα βαστούνε και ζάρες
Ρυτίδες ανθίζουν και πίνουν καημούς

Κορμί ρημαγμένο στης πίκρας το χρώμα
Κιτρίνισμα ψόγου, δειλίας, βαριάς ενοχής
Τα πόδια τρεκλίζουν στων δρόμων τις άκρες
Ζητιάνοι που στέκουν βουβοί στην βροχή

Κορμιού παραζάλη, κομμάτια χαμένα
Το ψέμα περνάει μασώντας γοργά
Πλαστές προσδοκίες, κρυφές αυταπάτες
Καγχάζει, θεριεύει, το τέλος γεννά

Αιώνες σαλεύεις, σταλάζεις συμπόνια
Παράφορη φύση, γυμνή διδαχή
Γερά να σταθούμε δεμένοι κρατώντας
Απέριττη σκέψη, βουνίσια κορφή

Στεφάνια καμένα, και δάφνες σβησμένες
Οι πράξεις, οι τρόποι πλυμένων σκιών
Που κρύφτηκαν τάχα για πάντα σε τρύπες
Μικρών παραδείσων, βολής ηδονών


Μικρόκοσμοι σμήνη το χάος τους ήπιε
Μυγάκια με φόρα νεκρά στον καφέ
Κουτάκια γεμάτα φιλιά και χαδάκια
Βυθίστηκαν μόνα ξεχνώντας το χθες

Πονάνε οι λέξεις μα βάλσαμο δίνουν
Δεν είναι πως θέλουν μα πρέπει μπορούν
Στον σώματα μία να δώσουν φωνούλα
Πλεγμένα για πάντα, αλήθεια να πουν

Αιώνες σαλεύεις, σταλάζεις συμπόνια
Παράφορη φύση, γυμνή διδαχή
Γερά να σταθούμε δεμένοι κρατώντας
Απέριττη σκέψη, βουνίσια κορφή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2011