κατι μοναδικο

Δημιουργός: Silia omonoia

Σπανου Ελισαβετ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω καιρό να σε δω παρόλο που 'σαι παντού
που και που αναπολώ και ξεχνιέμαι αφού
μου συμβαίνουν πολλά κι όλα έχουν αλλάξει
κάποια μείνανε ίδια κι άλλα μπήκαν σε τάξη.

Σ' έχω ψάξει και ευκαιρίες έχω αρπάξει
κάνω πράξη ότι μ' έχεις διδάξει κι ας μ' έχεις βλάψει,
έχω ταιριάξει τα κομμάτια που βρίσκω
δεν φοβάμαι ούτε λυπάμαι γι' αυτό παίρνω το ρίσκο.

Επιμένω κάνω πάντα το ίδιο
δίχως να 'χω την ανάγκη για κανένα σωσίβιο,
δίχως να λέω ψέματα στον εαυτό μου
ή να δίνω υποσχέσεις ψεύτικες στο εγώ μου.

Άραγε πόσο μπορεί πιο βαθιά
να υπάρχουνε πολλά θαμμένα μες στην καρδιά
κι ενώ πιστεύεις πως τελειώνει εδώ
όσο σκάβεις πάντα βρίσκεις κάτι μοναδικό.

Πόσο, πόσο μπορεί πιο βαθιά
να 'ναι κρυμμένα όλα μες στην καρδιά.
Πάντα λες δεν τελειώνει εδώ,
υπάρχει κι άλλο κι είναι μοναδικό.

Έχω καιρό να μάθω νέα αναρωτιέμαι που να 'σαι
όταν ξυπνάω τα βράδια αν εσύ θα κοιμάσαι.
Τι φοβάσαι, τι σκέφτεσαι, τι θυμάσαι,
είσαι χαρούμενη ή μήπως λυπάσαι.

Άσε εμένα μόνο μου να μαντέψω
για να βρω την ευκαιρία το μυαλό να μπερδέψω,
μήπως έτσι κερδίσω λίγο χρόνο ακόμα
κι η βροχή από τα δάκρυα μαλακώσει το χώμα.

Για να σκάψω να ψάξω όλο και πιο βαθιά
για να μάθω, να μάθω ίσως κάποια ζημιά.
Η ψυχή μου θέλει κάτι δυνατό να χτυπήσει
όταν χτυπάει μοιάζει σα να έχει μεθύσει.

Κι όταν πάλι κάτι λείπει κι αρχίζω
το μυαλό σε σκέψεις βρώμικες να βυθίζω.
Κάνω ένα βήμα πίσω και έτσι δύναμη παίρνω
ότι έχω στο μυαλό μου πάντα το καταφέρνω.

Πόσο, πόσο μπορεί πιο βαθιά
να 'ναι κρυμμένα όλα μες στην καρδιά.
Πάντα λες δεν τελειώνει εδώ,
υπάρχει κι άλλο κι είναι μοναδικό.

Μπαίνω μέσα στα βαθιά για να ψάξω,
νιώθω ανάγκη μια σταγόνα να στάξω.
Απ' αυτό που υπάρχει πάντα κρυμμένο,
πίστεψε με ξέρω που είναι θαμμένο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2011