Μες τη φωτιά του έρωντα

Δημιουργός: anthousa, Ανθή

Ο έρωντας κι ο θάνατος...ίδια σπαθιά βαστούνε...κι οι δυο με τρόπο ξαφνικό...και ύπουλο χτυπούνε......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες τη φωτιά του έρωντα...μ’ έριξ’ ο αγέρας πάλι,
κι εδά φουντώνει η πεθυμιά...του νου την παραζάλη…..

κι οι φλόγες που με κέντησαν...βαθιές πληγές μ’ ανοίξαν,
για της καρδιάς την πεθυμιά...το μονοπάτι δείξαν….

κι όσο θεριεύγει ο άνεμος...μέσα στα φυλλοκάρδια,
τόσο απλώνει κι η φωτιά...και φέγγει μου τα βράδια…..

στέκω κι αναλογίζομαι...κείνο που λέγουν τόσοι,
πως φτάνει ένα ψιλόβροχo...τις φλόγες να μερώσει….

κι όντες ετούτονα σκεφτώ...την προσευχή μου κάνω,
στέλνω ευχή απ’ την καρδιά...στο Θιο ψηλά κεια πάνω….

σα ρίξεις Θε μου μια βροχή... μην είναι στην καρδιά μου,
δε θέλω τούτη τη φορά...να σβησεις τη φωτιά μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-12-2011