Ύστερα, φως

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μια στιγμή παράκρουσης
γεννήθηκε η Αγάπη.

Παράκουσε ο ένας τη θλίψη του άλλου
και παρηγορηθήκαμε μέσα στην τόση παρεξήγηση μας.

Απλά κι ανθρώπινα θα πεις,
δεν έχω άλλη λύση.

Τώρα μαθαίνω να μαντεύω τα μηνύματα
μέσα απ’ τα ράμφη των πουλιών
Ν’ ανταποδίδω ερμηνείες μέσα από εσένα
κι απ’ το μεδούλι της βροχής να σιγοπίνω το φιλί σου.

Τη στιγμή που θα ξεδιψάσει ο ήλιος,
μόνο τότε θα πάψω να σε ζητώ.

Χτυπάει το τηλέφωνο κι ειν’ το μικρό εγερτήριο του κόσμου

Κάθε που μου μιλάς,
γαντζώνομαι ολόκληρη στον αόρατο κρίκο της φωνής σου
κι αρκεί τούτη η απόδραση για να σωθεί η ζωή μου.
Κι αρκεί τούτη η φωνή για να φωνάξω όσα δεν μπόρεσα.

Σ’ αγαπώ κι είναι σαν θάλασσα αυτή η αγάπη

Σε μια στιγμή παράκρουσης, σου αφήνομαι.
Σε μια στιγμή Θεού, σε θέλω.
Σε μια στιγμή, μία στιγμή μόνο για εσένα και για εμένα.
Ύστερα φως.
Και κανείς δεν μιλά, ύστερα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2011