το σημαδι

Δημιουργός: astrojoggi's, Vassilis V.

παλιο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ'ενα καρο τραπεζομαντιλο

στοιβαξα τα ονειρα μου

γυαλινο μπουκαλακι του νερου

για βαζο...λουλακί

να ευωδιαζει γιασεμί

καθως τα ματια τ' ουρανου

μου τραγουδουν με γελιο ασπιλο

Ενα κλειδι λουκετου

δίπλα ακουμπισμενο

θυμιζει την καλυβα μας

εκει σαν αμπαρωνουμε τις πικρες μας

η Αγαπη κι Ελπιδα ολο το κρυβουν...

μα εσυ δεν θελεις κλειδαρια

και πομολα

μονο μελι κι αμυγδαλα

σαν μυρωδια κουφετου

το παθος το δοσμενο...

Πιο περα η μανα του Διονύσου

η Σεμέλη

κρασι πορφυρογεννητο

γεμιζει τα ποτηρια μας

αφηνοντας τις σταχτες

στο πορσελανινο τασακι

τρυγωντας της Πανσέληνου

τα βελη κι ολος ο κοσμος δεν με μελλει

μοναχα τα χατηρια μας

διαφανα δονιζονται

σαν χτες...

Ο Τρυγητης σαν τριγυρνα

με το μωβ πουκαμισο

ριχνει ματιες κλεφτες

προσφεροντας την αβυσσο

μα στο καρο τραπεζομαντιλο

λιτα τα ονειρα μας

δεν εχει καπου να πιαστει

την πτωση μας για να γευτει

Τον χωρισμο μας σαν κερνα

πινουμε στην υγεια μας!

μηπως κι αποκαρδιωθει

την μοναξια του μην σκεφτει...

μια κι εμεις στ'αποκρυφά μας

εχουμε το σημαδι μας....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-12-2011