Το κουσούνι

Δημιουργός: nikarios

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η πέτρα που στέκεται αγέρωχη στο χρόνο,
μπροστά από τον ασβεστωμένο τοίχο του σπιτιού
από τη μεριά του δρόμου και διαβάζει τους περαστικούς,
το κουσούνι όπως τη λέμε, μου το μαρτύρησε…

Τι να τις κάνεις τις ανούσιες προσμονές,
στον κήπο σου θα σπέρνουν εμμονές,
σαθρές τριανταφυλλιές να σε ματώνουν,
αράχνες στις γωνιές να σε θολώνουν.

Πελέκησε το ξίφος στο αμόνι,
μάζεψε το πλεκτό με το βελόνι,
μην αφεθείς ο ύπνος να σε πάρει,
ένα γεράκι πάντα σε φερμάρει.

Καιρό καρδιά και νου σαν ζέψεις,
καλό καρπό στο αλώνι θα μαζέψεις.

Και όταν στήνουν αντάμα χορό,
πεθυμιά και λαχτάρα στο δικό τους ρυθμό,
τον καιρό την καρδιά και το νου
να αφήνεις να βρούνε τη λύση,
όταν ο ένας γεννά είναι ό άλλος
που μαζεύει τα σχήματα
και τικ τακ… τοκ τοκ … τακ τακ
τα νέα χτυπήματα.

Στο σκαρί, στη ζεστή μηχανή,
πάντα κάτι θα μείνει,
μα αν καινούργιο ταξίδι αρχινάς ,
μη ξεχνάς,
είναι γέννημα αυτού που εγίνη…..
Νκ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2011