Η κάμαρα

Δημιουργός: Μπάμπης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μιά κάμαρα που ανοίγει μονάχα στις γιορτές
κατάσαρκα τυλίγει του ήλιου τις κλωστές.
Στο λευκό της δέρμα, το παρθενικό,
δυό σταγόνες αίμα μαύρο και γλυκό.

-έγινα δική σου, τώρα θα χαθείς,
ήλιε μου ορκίσου πως θα ξαναρθείς,
μα όχι με τις ίδιες, γιατί θα βαρεθώ,
και σ'άλλες ηλιαχτίδες θέλω να δοθώ.

Σαν κάμαρα που ανοίγει μονάχα στις γιορτές
αλλάζω κάθε χρόνο πεντέξι εραστές.
Δεν είναι αμαρτία ούτε και ντροπή
αφού κι εγώ τον ήλιο έχω παντρευτεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2005