Οι οργές και οι Μαρίες Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου Για τη φίλη Ελπίδα που της χρωστούσα από καιρό ένα ξέσπασμα της καρδιάς μου... Φιλάκια Γιάννο και Ελπίδα...
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Οι οργές και οι Μαρίες
Έχουν υποχρέωση οι χρόνοι που φυγαδεύσαμε
να μας φέρουν βολικά τους τρόμους στα πόδια
τώρα που η ζέστη πρόβαλε ανεδαφικά και άκαιρα
σαν ένα σύστημα που του στριμώχτηκε στο λαιμό
ένα θερμόμετρο σπασμένο σε ειδικό σημείο.
΄΄Ζέστη, αρρωστημένη ζέστη σκότωσέ μας΄΄,
για όσους είπανε να φύγουν κι έμειναν δεν έχει θέση
κι εσείς γραμμούλες στο γυαλί που ανεβοκατεβαίνετε,
στους 40 βαθμούς της κλίμακας, ρίχτε!
Κι έπειτα πείτε μου πόση ζωή χρειάζομαι να πάρω
τώρα που μας πουλάνε τις στιγμές μας με δόσεις
όπως η ταπεινή και τροπαιούχα θάλασσα
που χάρισε στην άμμο πάθη και χρώμα ντροπαλό
όταν το μίσος έγινε παράνοια και αδιαφορία.
Μια νύκτα οι Μαρίες βγήκαν στο δρόμο
είδαν κόσμο μαζεμένο και ένα γαλάζιο φανάρι.
Ο τύπος έγινε λιώμα, το πρωί τον μάζεψαν
και τον φόρτωσαν όπως όπως, σ' ένα φορείο της συμφοράς.
Οι Μαρίες μάζεψαν τα εμφανή τεκμήρια,
η ετυμηγορία στέγασε το υλικό μιας νιότης:
΄΄Μαχαίρωσαν την καρδιά του μάγισσες με χρυσό ψαλίδι
και πέταξαν το άψυχο σώμα του πλάϊ στο ποτάμι,
κανείς να μην τον δει και πει κάτι δικό του.
Έτσι έπλασαν οι άνθρωποι τις τρύπιες ζωές,
όλες εκείνες οι έννοιες για το αύριο που δε θα ΄ρθει,
και ο καιρός που 'ναι ζηλιάρης κι αλλοπρόσαλλος
δεν έμεινε πιστός κι έφερε μάτσο σύννεφα.
Κράτα ρε καιρέ λίγο ακόμα, μην κάνεις κρύο
πάντα έχεις φωνές για ν' ακούγεται το δικό σου.
Είναι παιδιά που δεν έχουν μπουφάν και αντοχές
και θα κρυώσουν στην ανεμοζάλη και τις ρόδες του χειμώνα΄΄.
Στα πιο κρυφά τεκμήρια ένα θερμόμετρο κι ένα μπουκάλι.
Τί να σήμαινε άραγε μια μπύρα στο χέρι;
Ίσως μια μυριόπτωτη ευτυχία της πεντάρας
που χαρίζει υποσχέσεις απειρίας και σκιές,
όπως ο Πρίγκιπας Εσκάλος της Βερόνα που ολιγώρησε.
Από τότε οι Μαρίες βγαίνουν μόνο ανάρια
γιατί στην πόλη οι άνθρωποι έχουν σχήματα περίεργα
και τα δέντρα τους μοιάζουν περισσότερο απ' το λίγο.
Στέλνουν από τότε ηλεκτρονικά φιλιά και απορίες
Δεν μιλούν πολύ, μπορεί να κοιτάξουν ικετευτικά και να πουν:
Είσαι εσύ; Ή να περιμένουμε κάποιον άλλον;
Μην ξαναπάρεις, το παιδί είναι από ώρα για ύπνο
Βγάλε πάλι απ' τη τσάντα σου το χαμό και δώσε μας.
Ακούνε για τις υπεξαιρέσεις και τα άλλα σας,
κάποιοι ανοιχτοί λογαριασμοί τους διαμαρτύρονται
Κι όταν παίζουν με τις λέξεις τις νικάνε.
Ο πιο καλός στίχος είναι αυτός που δεν είπες.
Αστυάνακτας,
29 Οκτωβρίου 2005
Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2005 | |