Σταγόνες

Δημιουργός: Άρης Αστεριάδης, Άρης

Μουσική Μούσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κόσμος

Ζεί ένας κόσμος μες στο στήθος μου
που τρώει σπόρια αλλοτινής Αγάπης
και λούζεται δαιμονικά ξεθυμασμένα ουισκι.

Τι νιώθω και πως έκλαψα να γνέψει δεν μπορεί
κι όλο που λείπεις είναι ότι φοβάται.


Έκτρωση

Κορίτσι μου, θα έχεις μεγαλώσει τώρα πια,
σε είχα αφήσει μια τόση δα ανάμνηση
θα πρέπει να έχεις γίνει ολόκληρη γυναίκα.

Καρποφόρο θύλη κι ας μην πλάγιασα βροχή
δροσιστική στο γόνιμο χωράφι ,
Άνεμοι ξένοι χόρτασαν τα λίκνα των σταριών σου
στην ξεχασιάρα κι άτσαλη μνήμη αναβροχιάς.

Κι η λύπη στέριωσε στα παντοτινά μάτια του σκιάχτρου,
η Αγάπη μας...


Το δάκρυ του ακροατή

Δε θα σου πω το όνομά μου,
δεν θα το θυμηθείς αγαπημένε γέρο καλλιτέχνη.
Νιώθω να σε ξέρω τόσα χρόνια, θα μπορούσα να κλάψω
στο πελώριο στήθος σου με αυθάδη οικειότητα,
να σκουπίσω τα δάκρυα χρόνων στο πουκάμισό σου.
Τι να σου πω; που να ξεκινήσω τάχα;
για αγάπες πόσες φορές να ακούσεις γέρο μου;
Μόνο θα κλάψω, θα σκουπίσω τις αναμνήσεις στους στίχους σου
θα αποτελειώσω το τελευταίο ουίσκυ μου...θα φύγω. Βρέχει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2011