Η αυλή του παραδείσου

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...on more cup of coffee 'fore I go to the valley below...(B.D.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η αυλή του παραδείσου


Δεν περιμένω πια – το ξέρω δεν χαράζει
Και ψάχνω κόσμους ν’ αρμενίσω τη σιωπή σου
Γέμισε αγκάθια η αυλή του παραδείσου
Κι η Εύα τώρα στη Λιοσίων ξεχειμωνιάζει

Ομφαλοσκόπηση εν μέσω συμπληγάδων
Ακολουθώντας κείνο τ’ άστρο των ραγιάδων


Απ’ το για πάντα ως το ποτέ μισό τσιγάρο
Για κάποια θέα στα υπόγεια, ξακουσμένη
Άσπρισε ξύπνια η ωραία μας κοιμωμένη
Κι ούτε που έζησε ούτε γέλασε το χάρο

Μ’ ένα σεντόνι για του ωκεανού τα βάθη
Νερό και χώμα που δεν άγιασε στα πάθη


Η πιο μικρή στιγμή κι η πιο μεγάλη μέρα
Καθώς η ανάσα που το σύμπαν αγκαλιάζει
Αργά σε κλείνει και διπλώνεται και σπάζει
Κείνη η αγκαλιά που τόσο θύμιζε μητέρα

Και καμπυλώνεσαι στου μηδενός το χνάρι
Σαν όφις που έμεινε στη γη ένα κουβάρι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2011