Κλήσιμο αυλαίας

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπέρδεμα ασάλευτο, σκοτάδι στη ψυχή μου,
αμάχητο τεκμήριο και ένα φινάλε αλήθειας.
Όλα μαζευτήκανε στην σεβασμού απείθεια
κι η αυλαία μας που κλείνει στοιχειώνει το μυαλό.

Όσοι δεν εκτίμησαν αγάπες που τους ζώσαν
και όσοι με το θάρρος παίξανε στην παγωνιά
το πέπλο των ονείρων τους αδιάφανος χιονιάς
που μέσα του ανασκάβεται ψεγάδιασμα δεσμού.

[I]Γι' αλλού προορίζονταν οι λέξεις που θυμάμαι.
Τώρα ξεχαστήκανε, τώρα δε μιλάμε.
Γι' αλλού ξεκινήσανε τα λόγια μας να πάνε
και απ' τον πόνο κλείστηκαν σ' ένα κλουβί ανοιχτό.[/I]

Σκούρα πια τα μάτια μου απ' τη μάσκαρα που πέφτει.
Ξαφνίδια κάθε αύριο σκουριάζει από συνήθεια.
Η συνοχή αισθημάτων, δεν είναι πλέον πλήθια
Η παράσταση δεν παίχτηκε, το σενάριο ήταν κενό.

[I]Γι' αλλού προορίζονταν οι λέξεις που θυμάμαι.
Τώρα ξεχαστήκανε, τώρα δε μιλάμε.
Γι' αλλού ξεκινήσανε τα λόγια μας να πάνε
και απ' τον πόνο κλείστηκαν σ' ένα κλουβί ανοιχτό.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2011