Αγέννητος Αδελφός

Δημιουργός: Μιχάλης Σκουλάς, Μιχάλης Γ. Σκουλάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φώς ανθηρό ξετρύπωσε
στης καρδιάς τον παλμό
από χρόνια γλυκά και λιτά
πιότερο κι απ’ το μέλι

Όταν οι φλέβες χτυπούσαν
από της νιότης το άρμα εξεγερμένες
με όψη καθάρια
και βλέμμα κρυσταλλικό

Αστέρια παντού και την μέρα
οδηγοί σε ένα αύριο ανώφελο
σαν φαροφύλακες σκυφτοί
ταγμένοι στην αναζήτηση

Του πολέμου λασπωμένοι συντρόφοι
με έναν εχθρό εντός μα και μπροστά μας
κάματος του μυαλού
η σφαίρα που ξαναχτίζει το άπειρο

Πάνω στις βουνοκορφές
εκεί που το χώμα σμίγει με την ψυχή
στον καθαρό αέρα της ανάσας
σμιλέψαμε με οίνο ερυθρό
και τσίκνα την αιμάτινη γραμμή μας

Κι είναι από τότε καθαρό
και ξάστερο το βλέμμα
ακόμα κι αν μια θάλασσα χωρίζει
με την αλμύρα της το δάκρυ

Θόλωσε το μελάνι της καρδιάς μου
κι η απουσία σου, φεγγάρι που δεν βγαίνει
να’ σαι καλά αγέννητε αδελφέ μου
κι η μοίρα πάντα χαρές για σε να υφαίνει.


Στον πολυαγαπημένο αδελφό και φίλο.

21/12/11
Μιχάλης Γ. Σκουλάς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2011