Ωραία Κοιμωμένη

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Μακάρι στην επί θύραις νέα χρονιά, να 'χω νέα πιο ευχάριστα να λέω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

(Έμμετρες σκέψεις πάνω απ' το μνήμα της Κ.Γ.)

Οι μέρες μας μ’ αλαλαγμούς
αντάμα κι οι βδομάδες
κυλάνε σαν τους ποταμούς
και σα χιονοστιβάδες…

Κι είν’ οι καρδιές λαβύρινθοι,
οι μνήμες κυκεώνες
κι οι μαύροι πόθοι τους ανθοί
σε χρόνι’ – αρμαγεδδώνες…

Το μέλλον ξεροπήγαδο,
το παρελθόν κουβάρι
κι ο κόσμος στον ορυμαγδό
σαπίζει σαν κουφάρι…

Σού κήρυξαν τον πόλεμο
οι δήμιοί σου χρόνοι,
προτού σού σφίξουν στον λαιμό
της Μοίρας την αγχόνη…

Τώρα το σήμαντρο χτυπά,
μα 'συ στο ξεροβόρι
κοιμάσαι σαν του Χαλεπά
τη μαρμαρένια κόρη…

==============================================

Το τραγούδι του ληστή
Ποίηση: Δημήτρης Κοσμόπουλος
Μουσική – Ερμηνεία: Τατιάνα Ζωγράφου

Ποιός είναι που δε σκότωσε,
μα είναι γεμάτος φόνο
κι ανοίγει τάφο στην καρδιά,
να θάψει όλο τον πόνο;

Τα σύννεφα στον ουρανό,
η θλίψη του στα μάτια
κι ο κάθε χρόνος κλάδεμα
κι οι μέρες του κομμάτια…

Γιατ’ είναι κήπος το κορμί
κι είν’ η ψυχή χωράφι.
Κι όταν βλαστήσει το κακό,
όλα πηγαίνουν στράφι…

Καιρός για το ξεχέρσωμα.
Κι ας πέσει η σπορά Σου
στη μαύρη γη του κήπου μου,
βροχή να ξεδιψάσω…

Φεγγάρι στις βουνοκορφές
κι ασήμι στα λαγκάδια.
Και πιο ασημένιο το ουρλιαχτό,
του λύκου τα σημάδια.

Σκοτάδι απ’ τα πατήματα
απάνω στ’ άσπρο χιόνι…
Αδειάζουν τα πνευμόνια του,
το μάτι του κρυώνει…

Γιατ’ είναι κήπος το κορμί
κι είν’ η ψυχή χωράφι.
Κι όταν βλαστήσει το κακό,
όλα πηγαίνουν στράφι…

Καιρός για το ξεχέρσωμα.
Κι ας πέσει η σπορά Σου
στη μαύρη γη του κήπου μου,
βροχή να ξεδιψάσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2011