Στού μυαλού τά μονοπάτια

Δημιουργός: merlin17254, Γιωργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στού μυαλού τά μονοπάτια

Μές στού μυαλού τά μονοπάτια,
τά δαιδαλώδη, τά πυκνά,
μέ τρέξαν μέ δεμένα μάτια
καί μέ άφήσαν στ άνοιχτά.

Τόν ήλιο άφησα νά δούνε,
οί άνοιχτές μου οί πληγές
καί μυστικά νά ξεπλυθούνε,
στών ήφαιστείων τίς πηγές.

''Πέσε έδώ κάτω καί προσκύνα'',
διαόλοι μούπαν τσιριχτά.
Γιά νά λυγίσω άπό τήν πείνα,
μού δέσαν τούς καρπούς σφιχτά.

Σαράντα νύχτες καί ήμέρες,
τ άυλο σώμα μου πετά.
Στών φεγγαριών τίς γκρίζες σφαίρες,
τήν έξιλέωση ζητά.

Τού Δάντη ή κόλαση άφρίζει
κι άγγέλου έμφάνιση φορά.
Σιγά, τό πρόσωπο γυρίζει
καί φλογισμένα μέ κοιτά.

Μές στού μυαλού τά μονοπάτια,
κακοντυμένη, όρφανή,
μέ δάκρυα ή Νέμεση στά μάτια,
στό βάθος στέκει, μακρινή.

Μού στέλνει πίσω τίς είκόνες,
πούχα πειράξει σάν παιδί.
Στήν φυλακή τίς είχε, μόνες
κι είχε πετάξει τό κλειδί.

Τώρα, αύτές, μέ βασανίζουν.
Τρελλές, έκδίκηση ζητούν.
Καί άπειλές μού έκστομίζουν,
μόλις έμπρός μου έμφανιστούν.

Μές στού μυαλού τά μονοπάτια,
τά δαιδαλώδη, τά πυκνά,
κάποτε μού έλυσαν τά μάτια
ΚΙ ΕΓΙΝΑ ΕΜΒΡΥΟ ΞΑΝΑ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2011