Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </b><p>Δημιουργός: ferelpis, <i>αρτέμης  αξαρλής</i><p><i> για εκείνους που περιμένουν με αγωνία τη συνέχεια με τα χρόνια μου πολλά και κάθε τους όνειρο στην νέα χρονιά να πραγματοποιηθεί.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
<br />
Παρ’ ότι  σήμερα  είχα σκοπό,  με το κλείσιμο  να  ξαμοληθώ  στη  θάλασσα,  έτσι  όπως   σε βλέπω  ως  τα μπούνια  αγχωμένο  και νευρικό,  θα  αναβάλω  το δροσερό  μου  πρόγραμμα  για  να σου κάνω  τη χάρη  που ζητάς,  ελπίζω  μετά  τις έξη  να  στις  ανακοινώσω  τηλεφωνικά.<br />
Και να  ξέρεις  σκατόφατσα, « είπε  χαϊδευτικά  όπως  συνήθιζε  να  τον φωνάζει  μικρό  αντίθετα,  με  το Άλεξ  που  τον αποκαλούσε   κεφτεδάκι  γιατί  ο ίδιος  ήταν παχουλός  και  αφράτος»  τέτοια  αβαρία  δε θα  την έκανα  για κανένα  άλλο,   άλλωστε  η προσπάθεια  σου  να  προσδώσεις   μυστήριο  στο  θέμα  ψιλοκέντρισε  το ενδιαφέρον μου  και  είμαι  περίεργος  να δω τι ψάχνεις.<br />
Μάικ σε ευχαριστώ το εκτιμώ  ιδιαίτερα. <br />
Έλα βρε αδελφέ σιγά  την υποχρέωση.  <br />
Τόση ώρα συζητάμε  και δεν σε ρώτησα  ακόμη  η Νάντια τι κάνει?<br />
Μήπως εγώ  απ’  την αφηρημάδα μου σε ρώτησα  τι κάνει η Καίτη και τα παιδιά?<br />
Η Νάντια είναι στο Παρίσι. Πήγε να δει την αδελφή της  που σπουδάζει εκεί.<br />
Σώπα ρε, εκείνο το τσακνιάρικο  η Έλσα  σπουδάζει στο Παρίσι? <br />
Τώρα!  Είναι στο τελευταίο  έτος  και έχει γίνει ωραιότατη δεσποινίδα, κούκλα σου λέω.<br />
Κοίταξε  φίλε μου πως περνούν τα χρόνια.  Θα μου πεις  τα δικά μου τα  παιδιά?<br />
Σκέψου η Μαρία  θα πάει  φέτος  στη   πρώτη  δημοτικού  κι’  ο  Γρηγοράκος   μου έφτασε  στα  προνήπια.<br />
Γεράσαμε Άλεξ  γεράσαμε!<br />
Έ’  όχι και γεράσαμε  Μάικ  στα  τριανταπέντε  σου  ντάουνιασες.<br />
Που λέει ο λόγος  παλιόφιλε.   Αν αφαιρέσεις   κανά  δυο σκόρπιους  απ’ τη  παιδική  μας  συντροφιά  που λοξοδρόμησαν  σε παράνομους  ατραπούς,  όλοι  οι άλλοι  ζευγαρώσαμε , τριτώσαμε  και πάει  λέγοντας  μόνο  εσύ  απόμεινες  φωτεινή εξαίρεση,  ούτε κουφέτα  σου δε  φάγαμε, ακόμη! <br />
Μάικ  μπορεί  εσύ να παντρεύτηκες  μικρός  αλλά,  έχεις …άλλες κρυφές  …χαρές.<br />
Αφού  ζηλεύεις  όταν με το καλό γυρίσει η  Νάντια  μαζί, με τα  χαιρετίσματα  μου  ελπίζω  να τις  πεις  ότι έφτασε  και  η ώρα  του Ησαΐα.<br />
Τώρα  βαλτός  είσαι  η κάνεις  αντιπερισπασμό?<br />
Ξεκαρδιστήκανε  στα  γέλια.<br />
Μάικ  σοβάρεψε  ο  Άλεξ  δε παίρνεις  κανένα σαββατόβραδο τη Καίτη και τα παιδιά  να ανηφορίστε  καμιά  βόλτα  μέχρι  το  χωριό που το ξεχάσατε  παντελώς,  θα χαρούμε  πολύ  να σας φιλοξενήσουμε.  <br />
Φέτος  έφτιαξα, ένα  κοκκινέλι  μούρλια  μεγάλη μου παράλειψη  τώρα  που ήρθα  να μη σου φέρω, ένα μπουκάλι   έφυγα  βλέπεις  τόσο  έξαφνα  που, δεν το σκέφτηκα  διόλου.<br />
Μη  μου στενοχωριέσαι  φίλε  θα ενημερώσω  τη Καίτη  να συνεννοηθεί, με τη Νάντια  και  ελπίζω να τα πούμε σύντομα.<br />
Λοιπόν  Μάικ σε χαιρετώ και  περιμένω τα  αποτελέσματα  είπε ο  Άλεξ  και  ανασηκώθηκε  να φύγει. <br />
Γεια σου και καλό δρόμο.<br />
Πριν φύγω δε μου είπες,  τι  χρωστάω  για το κόπο σου?<br />
Αυτά  τώρα  άστα.  Η  πτωμαΐνη  που θα εισπνεύσω  θα σου κοστίσει  ακριβά  άλλα  θα πάρω  τη  πληρωμή  μου  σε είδος,  κοκκινέλι  δεν ανέφερες?<br />
Και το τονίζω! <br />
Με  κρεατομεζέ  βέβαια?<br />
Για  τηγανιά  ασορτί  ούτε  λόγος!<br />
«Ο  Μάικ  τον συνόδευσε  ως  τη πόρτα  αναφέροντας  γελώντας  τη  πασίγνωστη  ατάκα  του  καραγκιόζη.   Ε’ ρε  γλέντια ! <br />
Ο  Άλεξ  αφού  τον  ευχαρίστησε  για το χρόνο και τις μπύρες  αποχώρησε  ικανοποιημένος». <br />
Αισθάνθηκε  ωραία  που συνάντησε, ένα προσωπικό  φίλο  ιδιαίτερα  τώρα  που τον  χρειάστηκε. <br />
Το αλκοόλ  τον  είχε χαλαρώσει  ένιωθε   ευδιάθετος  μα, δεν ήταν αρκετό. <br />
Φτάνοντας  στο  Δία  που  μέσα  στη  θερμοφόρα,  γεμάτος  Ιώβεια  υπομονή  τον  περίμενε  σαν φύλακας  άγγελος,  έσκυψε  και  χαϊδεύοντας  τη  μουσούδα  του  είπε.<br />
Συντροφάκι!  Μη  θαρρείς  πως σε ξέχασα  ούτε να μου κρατάς κακία!<br />
Το  πανέξυπνο  τετράποδο  όπως  πάντα  αποδέχτηκε  τις  δικαιολογίες  και  τα  στοργικά  του  χάδια  δίχως  να  διαμαρτυρηθεί.  <br />
Ο Άλεξ  στο  πρώτο, ανοιχτό  περίπτερο, σταμάτησε.<br />
Τρία  μεγάλα μπουκάλια  παγωμένο νερό,  φρυγανιές , μπισκότα  και παγωτά  κυπελάκια  σπέσιαλ, παρακαλώ.<br />
Ο  …Βεδουίνος  περιπτεράς   παρά  τη  γκρινιάρικη  όψη  τον  εξυπηρέτησε  σβέλτα.<br />
Ο Άλεξ   άδειασε  πρώτα ,ένα μπουκάλι  στο  ειδικό σκεύος  για το Δία  εκείνος  κι’ αν είχε σκάσει  από τη δίψα.<br />
Άνοιξε το δεύτερο  ρίχνοντας  το μισό  στο  κουρκουτιασμένο  του κεφάλι.<br />
Ρούφηξαν … αφηνιασμένα  το πολύτιμο, «για τον οργανισμό  τους»  υγρό σε  κλάσματα  δευτερολέπτου! <br />
Μετά, έφαγαν με  βουλιμία μισά, μισά  τα μπισκότα  και τις φρυγανιές  και  τέλος,  σαν απόλαυσαν  και  τα σπέσιαλ παγωτά  ο Αλεξ   γύρισε  απαλά  τη μίζα.<br />
Σαν το ραλίστα που περιμένει στην γραμμή  το ξαφνικό κατέβασμα της  σημαίας από τον αφέτη,  αφουγκράστηκε για λίγο τη δύναμη του κινητήρα. <br />
Τοποθέτησε  το δείκτη του  αιρκοντίσιον στο φουλ,  μαρσάρισε  επίμονα  και  ενώ τα λάστιχα  ούρλιαξαν από τη απότομη  τριβή στη καυτή άσφαλτο  αποτολμώντας ,  ένα ξαφνικό, κινηματογραφικό  σπινάρισμα… απογείωσε τη  τριών χιλιάδων, κυβικών   BMV αφήνοντας  τον περιπτερά  σοκαρισμένο  στην έντρομη  απορία του να  σταυροκοπιέται!<br />
Με  μοναδικό  ακροατή  το Δία  που  άκουγε, «ένδειξη  το συχνό κούνημα  της  ουράς»   οδηγούσε  λέγοντας.    <br />
Μεγάλε!  Βλέποντας  σήμερα  τα  πράγματα  ποιό  νηφάλια,  ξέρεις  τι  διαισθάνομαι? <br />
Γάβγισε, σαν να του απαντούσε για λέγε! <br />
Η  χθεσινή  μας  αγωνία  δεν ήταν  τίποτε μπροστά  σε όσα  θα διαδραματιστούν   από δω και στο  εξής.  <br />
Στο  ανακοινώνω  μάλιστα  επισήμως  και  εύχομαι  να διαψευστώ  η  αληθινή  περιπέτεια,  άρχισε  μόλις  προ  ολίγου! <br />
Ο Δίας  με ένα  ανιστόρητο  χασμουρητό,   έδειξε  να  κατανοεί  πλήρως   τις  απόψεις  του.<br />
<br />
Συνεχίζεται….  Το 2012  με την περιπετειώδη  αγωνία να μεγαλώνει…<br />
Χρόνια  πολλά,  αξιοπρεπή  και  γεμάτα  πνευματική ανάταση για όλους  και την Ελλάδα μας. <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-12-2011</td><td valign=top></td></table><br />