ξεχασμένο παιδί

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς χάνεται η φλόγα αργά;
Σαν καίει ότ’ είχε να κάψει
Κι η θέρμη κρυφά στα κλεφτά
Αρπάζει αυτά που ΄χε τάξει

Πώς σβήνουν γοργά τα φιλιά;
Στα χείλη και γίνονται πάχνη
Που έρωτας σαν τη φωτιά
Πυρπόλησε κι άφησε στάχτη

Στο στόμα παγώνει η λαλιά
Τα μέλη ακίνητα πάθη
Αλύγιστα αγάλματα πια
Στου χρόνου να στέκουν τα βάθη

Κι εσύ ξεχασμένο παιδί
Ματώνεις τ’ απύθμενα βράδια
Μονάχο αγκαλιά τη κραυγή
Που σκίζει ξανά τα σκοτάδια

Ζητάς τη χαμένη πνοή
Στα μάτια να δώσει τα άδεια
Το μπλε τ’ ουρανού, μα το γκρι
Να σβήσει στο βλέμμα για πάντα

Να γίνει αυτή η φυλακή,
Το ξόρκι σαν λύσει τα μάγια,
Γλυκιά αγκαλιά τρυφερή,
Το γέλιο η χαρά και τα χάδια

Ρωτάς κι απαντάς, δεν μπορεί
Το δρόμο θα βρω απ’ τα ‘χνάρια
Το ξέρεις, το λένε πολλοί
Αφήνει η ζωή τα σημάδια

Στου δρόμου αν βγεις τ’ ανοιχτά
Το βλέμμα αν ξανά ταξιδέψει
Αν φτάσει η καρδιά στα μισά
Σιμώνει ότι έχει μισέψει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2012