Πέφτουν τα κάστρα μου κομμάτια

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέφτουν τα κάστρα μου κομμάτια,
σαν πέτρες απ’ τον ουρανό
κι εγώ βαστώ τα δυο μου μάτια,
για να μη βλέπω και πονώ…

Οι μενεξέδες απ’ τον κήπο,
χάμω σωριάζονται ’δώ να,
σκέφτομαι, τι καλά που λείπω,
φαντάσου να ’πεφτα ξανά…

Άνθρωποι που ’βρισκα στη βρύση,
κουτρουβαλιάζονται στη γη,
Θε μου, γκρεμίζετ’ όλ’ η χτίση,
που μού ’χαν χτίσει μιαν αυγή…

Βλέπω και σένα μες στο πλήθος,
τα μάτια σου φεγγοβολάν,
ήσουν αγάπη μου και μύθος
κι εικόνα κάποιου φέιγ-βολάν…

Όλα σκορπίζονται στους λόγγους,
με βόγγους, θρήνους και κραυγές
κι από τους ορεινούς τους όγκους,
βγαίνει το φως το λυκαυγές…

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2012