Θα ξημερώσει κι αύριο

Δημιουργός: siameum, Ανδρέας Πατσαλίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η βροχή το σκοτάδι αγκάλιασε,
τα σημάδια πάνω μας νωπά.
Σαν εργάτες τα ρολόγια όλο δουλεύανε
κι οι στρατιές άναβαν φωτιά.

Ήρθε πάλι η ώρα να μας βρει,
μα τα νέα απ' τον καφενέ πονούν.
Κάποιος, είπαν, πως τον αδερφό του σκότωσε
για δυο λίρες με μια μαχαιριά.

Τα ρολόγια σταματήσανε,
μα οι δείκτες τρέχουν σαν τρελλοί.
Ανεβαίνουν σ' ένα ξέχασμένο ξέφωτο
και κοιτάνε να κυλάει η γη.

Κοίτα οι δείκτες πως τραντάζονται,
με τ' αστέρια έστησαν χορό.
Κάπου η γη το τραγούδι της το κοψε,
στον τεκκέ σβήνει ο καπνός.

Να που η γη τελικά σταμάτησε
και οι δείκτες προδωμένοι κοιτούν.
Να κι ο χρόνος που στα δύο μας κομμάτιασε,
μας κοιτάει και χαμογελά.

Κάποια μέρα θα φανείς σαν να' ταν χθες,
μα ο κόσμος θα' χει πια καεί.
Θα μου πεις πως θα ξημερώσει κι αύριο
κι έναν μύθο θα μ' εμπιστευτείς.

Το φεγγάρι που το άφησαν μισό
φεγγεί απόψε απ' την εκκλησιά.
Μες τον καφενέ ανάσταση ξημέρωσε
δάκρυα κρύβουν γέλια και φωνές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2012