Ζωή και θάνατος(συνέχεια) Δημιουργός: giannis0911, X.Ι .... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ο άνθρωπος γεννιέται ζωντανός για να ζήσει και ζωντανός να πεθάνει. Πεθαίνει ζώντας ή ζει ως πεθαμένος. Αιωρείται στο κενό δεμένος από το νήμα της μοίρας του που δοκιμάζει τις αντοχές και την ελαστικότητα υπό το βάρος της ύπαρξης που φέρει. Σε μία σχέση εξάρτησης , θύτης και θύμα , θύμα και θύτης, δοκιμάζονται. Ένας ελαστικός σύνδεσμος που συνέχει δύο δυνάμεις με τιμές ενίοτε ομόρροπες ή αντίρροπες. Δοκιμάζουν τις αντοχές τους στα τυφλά. Δρώντας και αντιδρώντας.
Άσπονδοι εχθροί και αδελφικοί φίλοι. Μια σχέση που διακατέχεται και εναγκαλίζεται μύδρους συναισθημάτων, φίλια και εχθρικά . Ένας έρωτας που άλλοτε κορυφώνεται στα υψίπεδα της υπαρξιακής του επάρκειας και άλλοτε βυθίζεται στα τρίσβαθα της ατελέσφορης πενίας του. Χρειάζονται ο ένας τον άλλο όπως το σφυρί το αμόνι για να εκπληρώσουν και να εκπληρωθούν σφυρηλατώντας το σκοπό τους καθένας , με το δικό τους ρυθμό , απρόσκοπτοι , πυρώνοντας τις επιθυμίες τους στη φωτιά και στην λαύρα της ζωής. Και ύστερα χτυπούν και ξαναχτυπούν αλληλεπιδρώντας, ξαφνιάζοντας από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης ο ένας τον άλλο ευχάριστα ή δυσάρεστα, αποκομμένοι με τους δρόμους τους να συναντιούνται τυχαία και να διασταυρώνονται στη διαδρομή, να συνοδοιπορούν και να ακροβολίζονται. Αφήνοντας ο ένας τα περιθώρια στον άλλο αλλά και σφίγγοντας ασφυκτικά φτάνοντας την ελαστικότητα στα όρια των αντοχών της , άπνοη και μελανιασμένη να ψυχορραγεί. Έως ότου να επέλθει το αναμενόμενο, το αγεφύρωτο χάσμα και η οριστική ρήξη , ή πτώση στο κενό.
Μια πτώση στο κενό της παραίτησης, στο λήθαργο της ματαιότητας και στα αβαθή βάθη της επανάληψης , χαμένος στο λαβύρινθο της άσκοπης συνήθειας σε μία άνευ όρων και ορίων κατάδυση. Διαζύγιο μόνιμο οριστικό και αμετάκλητο. Να ζεις το θάνατο ενώ πεθαίνεις τη ζωή’ τρέφοντας τον με τις σάρκες της. Και το κέντρο σου μέσα στο χωροχρονικό συνεχές, ένα σημείο ταύτισης όπου μέλλον παρόν και παρελθόν δεν ξεχωρίζουν, ακίνητα . Παγωμένα στους μείον διακόσιους σαράντα επτά βαθμούς κελσίου, στο απόλυτο υπαρξιακό μηδέν. Με τα σήμαντρα του σκοπού σου να έχουν χάσει τη λαλιά τους και η πυξίδα των αιτιών σου με τον μαγνητικό βορρά χαμένο να διαγράφει κύκλους ομόκεντρους επί ματαίω. Σαν την εικόνα στα μάτια της εκκωφαντικής απουσίας του ορίζοντα στο οπτικό σου πεδίο που τελεί υπό πλήρη αποπροσανατολισμό στο κενό. Και η πλήξη να έχει εισβάλει ηγεμονεύοντας και την τελευταία εσχατιά σου. Πάνω στο ποτισμένο χαμόγελο της ύστατης ρανίδας αίματος που το εκτελεστικό απόσπασμα τροχοδρόμησε βαίνοντας το κέντρο του στόχου, βγαλμένο σε χρόνο προγενέστερο του πυρ, με τη βολή του απλώς να διαπιστώνει και να πιστοποιεί τον πρότερο θάνατο και τη ρήξη. Δεύτερα πριν την πτώση. Και ο κρότος της εκπυρσοκρότησης το προαναγγελθέν του ήδη τετελεσμένου. Ζωντανός να βιώνεις την αιωνιότητα σε κάθε δεύτερο, σε χρόνο δεύτερο.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2012 | |