Α-θάνατος

Δημιουργός: morrissey

http://www.youtube.com/watch?v=SEigfoQ7oeM

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτήν την ώρα οι κυράδες σας ξαπλώνουν πλάι σας σε ολόλευκα σεντόνια. Κλείνουν τα μάτια κι ονειρεύονται την εκδοχή σας εκείνη που θα έκανε την ζωή τους να μοιάζει λιγότερη μάταιη, χαραμισμένη, ανίκανη να δικαιολογήσει το χαμόγελο αυτό που βλέπετε να σχηματίζεται στο κοιμισμένο πρόσωπό τους. Θα απλώσετε το χέρι σας μηχανικά και θα αγγίξετε το ημίγυμνο κορμί τους. Κανένας ηλεκτρισμός, καμία ηδονή, όλα ακριβώς όπως την προηγούμενη φορά, όλα ακριβώς όπως την επόμενη φορά. Τι απέραντη δυστυχία να διεισδύεις στο σώμα μιας γυναίκας, μιας οποιασδήποτε γυμνής κι αφημένης στην ανωτερότητα του αρσενικού, γυναικάς, με την τυπικότητα του καθήκοντος και την παγωμένη κίνηση ενός εργάτη που χτυπάει την κάρτα του στις 7 το πρωί και στις 3 το μεσημέρι. Η παρουσία δηλώθηκε, η θέση δεν κινδυνεύει ούτε κι απόψε. Μπορείτε να ελπίζετε στην καταβολή του μισθού σας, σε μια προαγωγή ή σε ένα ζευγάρι καθαρές κάλτσες. Σε ένα αφεντικό που δεν θα μάθει ποτέ την παρουσία σας (το σημαντικό είναι να μην απουσιάζεις) και σε μια σύντροφο που θα σας αγαπήσει γι' αυτό δεν που ήσασταν ποτέ (το σημαντικό είναι να μην το παραδεχτεί φωναχτά). Το πρωί οι θηλυκές εκδοχές του εαυτού σας θα ξυπνήσουν υπακούοντας αυτόν τον μονότονο και απαράλλαχτο ήχο που επινόησε ο άνθρωπος για να μην φθείρονται τα όνειρα από την υπερβολική τους χρήση. Θα σας ετοιμάσουν πρωινό. Θα προσέξουν μάλιστα λίγο παραπάνω, λόγω της βραδιάς που προηγήθηκε. Αυτή είναι η πρώτη σας μεγάλη πληρωμή.( Τελικά το αν αξίζει ή όχι μια βραδινή διεκπεραίωση συζυγικών καθηκόντων, μπορεί να το απαντήσει μοναχά η όρεξη με την οποία ξυπνάει ο σύζυγος το πρωί. Αν κάπου κάπου λοιπόν συναντήσουμε μια θλιμμένη κυρία, μπορούμε να υποθέσουμε ότι πιθανότατα γνωρίσαμε απλώς το έτερον ήμισυ ενός λιτοδίαιτου ή κάποιου που απεχθάνεται το πρωινό). Θα σας οδηγήσουν προς την έξοδο. Θα σας προσφέρουν το ίδιο ακριβώς φιλί, δημιούργημα της εξαιρετικά επιτυχημένης συνταγής προκειμένου να μην αισθανθείτε τίποτα διαφορετικό,το οποίο θα μπορούσε να διαταράξει την τόση ευτυχία. Εσείς θα κλείσετε την πόρτα βιαστικά και θα κατευθυνθείτε προς την είσπραξη της δεύτερης επιταγής σας. Εκείνες θα κάτσουν στον καναπέ οκλαδόν, θα ανάψουν τσιγάρο και θα ανοίξουν την τηλεόραση.

ΥΓ. Σ' αυτό εδώ το μπουρδέλο που σαπίζω, δεν υπάρχει κανείς. Έχεις φύγει καιρό πια. Σε φωνάζω κι η φωνή μου χτυπάει στους τοίχους. Απλώνω το χέρι μου και αγγίζω μονάχα τρόμο. Δεν θα γυρίσεις. Το ξέρω. Τρέμω στην σκέψη αυτή. Με χτυπάω, μονότονα, όπως το σφυρί στην έδρα του δικαστηρίου και ύστερα ζαλίζομαι, αγκαλιάζω το μαξιλάρι και κοιμάμαι με λυγμούς. Στο κορμί μου, τα ενθύμια της απουσίας σου. Στις πράξεις μου, τα αποτελέσματα του νέου μου εαυτού. Και κάπως έτσι, στέφομαι βασιλιάς κι αντικρίζω τους μικροαστούς συνανθρώπους μου, από τον ματωμένο θρόνο μου, καθώς υψώνομαι πάνω από τις ζωές τους, με κατεύθυνση μία πραγματικότητα που δεν εξαργυρώνεται στα σύνορα αυτού του κόσμου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2012