Α Π Ο Τ Ο Μ Α φ ρ έ ν α .

Δημιουργός: Αστρόκηπος

καθώς μ' έπνιγε η αλμύρα της ξηράς.. σκόνταψα σε κάτι ανάσες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχετε δει γλάρους να πετάνε τη νύχτα;
Γυρνάνε έτσι αλλόκοτα πάνω απ' το κεφάλι μου
κι εκείνη τους φτύνει κατάμουτρα..
το γούστάρουν καταβάθος..
Δεν είναι ούτε λευκοί ούτε μαύροι.
Είναι λιγόχρωμοι..
θέλουν να πέσουν στη μαύρη μπογιά που λέγεται θάλασσα..
θέλουν να κουτσουλήσουν τ' άστρα
ξέρω πως ήρθαν για να ξεβρακώσουν
τα αιμοφόρα όνειρα
του
κοιμώμενου εαυτού μου..

Εκεί που γεννήθηκε
που πρωτοακούμπησε το σώμα του
ποιός ν' ακουμπάει άραγε;
τίνος το κλάμα θα χει την ίδια διάρκεια με το δικό του
την ίδια ένταση
φέξε κατά κει ρε παλιοφέγγαρο
να δω πως είναι το δωμάτιο
που πρωτοαντίκρυσε το φως..
έχει μούχλα γόησα στα ταβάνια;
και ξεφλουδισμένα τρεμάμενα παραθυρόφυλλα;
έχει αλήτικο παρκέ;
και αστματικές λάμπες απ' τη τόση σκόνη;

ωχ... πως ξεπηδούν γαζέλες απ' τα λασπόνερα..
πως τινάζουν τις χαίτες τους οι ανέμοι..
πως λάμπουν τα ωκεάνια βάθη σαν σφίγγονται κουλουριασμένες
η νύχτα με τη μέρα..
Και πάλι κανείς δεν περνάει απο δω..
να μου πει πως ρηχαίνει ότι θέλω να ξεχάσω..
και πως φαρδαίνει ότι θέλω να θυμάμαι..

Άντε λουφάξτε σε καμιά ξεχασμένη σπηλιά κι εσείς ρε κωλόπουλα..!
μπας και με πάρει ο ύπνος..
έχετε φωνές σαν βελόνα ξεχασμένη στο πικ απ,
που έκανε το γύρο του βινιλίου
και τώρα σέρνεται παγιδευμένη στο κατακάθι το πλαστικό..
χσσσσσσ...ρρσσστττσσσ....
αιώνια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2012