Πλάσμα πικρό

Δημιουργός: kantadoros, Ο Ντέλης που δε μιλά ποτέ

κατηγορίες: θλίψη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν άψυχο, όμως...
μας έβλεπε μαζί...
αύριο θα το θάψω...
πρέπει να σφιχτώ, να μην κλάψω...
αυτοί δεν κλαίνε...
σ' ευχαριστώ αλογάκι, συγνώμη...
εσένα φτερωτέ σε μισώ; δεν μπορώ...
δεν πειράζει...

Πλάσμα πικρό...

Κι αν είσαι σβέλτος, φτερωτός
είναι γιατί σ’ αφήνουν.
Κανείς δεν άρχει μοναχός
και παίρνεις ότι δίνουν.

Κι εγώ που μου ‘δωσαν ψυχή
και την ψυχή έχω χάσει
θα σου ξεφύγω μιαν αυγή
στου θάνατου τα δάση.

Κι αν μου ‘κρυβες τους άρχοντες
είναι γιατί φοβόσουν
μη διώξουνε τους δράκοντες
κι ότι ποθώ μου δώσουν.

Κι εγώ στα πέπλα της νυχτιάς
περίμενα δυο μάτια
και τα κομμάτια της καρδιάς
γινότανε κομμάτια.

Κι αν άργησες να κοιμηθείς
κρυφά παραφυλούσα
να δώσεις λόγο σαν κληθείς
θυμήσου πως πονούσα.

Κι εγώ που θέλω ν’ αγαπώ
κι η αγάπη με τρομάζει
αν με ρωτήσουν να τους πω
θα πω πως δεν πειράζει.

Ζάχος Κανταδόρος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2012