Κάτι πρωτόγνωρο Δημιουργός: Νίκος Ζώρης, Νίκος Ζώρης Ποίημα του Νίκου Ζώρη για την κατάντια της σημερινής Ελλάδας Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η Ελλάδα εξαθλιώθηκε και τώρα επαιτεί.
Η Ευρώπη την έχει δανείσει και τώρα απαιτεί.
Η Ελλάδα έσφαλε και θα τιμωρηθεί.
Η Ευρώπη έστειλε τρεις στρατιώτες που υπέταξαν αμέσως την Ελλάδα.
Τρεις παράξενοι στρατιώτες που δεν κρατούσαν όπλα, αλλά φακέλους!
Που δε φορούσαν στρατιωτική στολή, αλλά κοστούμια!
Εκπροσωπούν, λέει, την Ευρωπαϊκή Ένωση,
την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τρόικα τους λένε. Τι περίεργο όνομα!
Εγώ ήξερα ότι τρόικα λένε τα τρία άλογα που σέρνουν ένα έλκηθρο.
Αφότου αυτοί οι τρεις στρατιώτες κατέλαβαν την πατρίδα μου,
ο πρωθυπουργός κι οι υπουργοί της δέχονται αναντίρρητα
διαταγές απ’ αυτούς μόνο. Και τις εκτελούν άμεσα!
Οι συμπατριώτες μου κι εγώ θυμόμαστε που κάποτε μας έλεγαν
για εθνική ανεξαρτησία, για λαϊκή κυριαρχία, για οικονομική ευημερία.
Μα που πήγαν όλα αυτά, χάθηκαν; Ναι, χάθηκαν ξαφνικά!
Η πατρίδα μου είναι πλέον υπό κατοχή!
Στην πατρίδα μου κανείς δεν εμπιστεύεται πια κανέναν!
Στην πατρίδα μου ψάχνουμε όλοι τώρα να βρούμε τα χαμένα μας βήματα!
Να κι η ανεργία, να κι η φτώχεια!
Η φτώχεια που υπήρχε στην πατρίδα μου πριν από μισό αιώνα!
Μας ήρθε τώρα πάλι, σαν απρόσκλητος επισκέπτης.
Και μια επιδημία ενέσκηψε πρόσφατα στην Ελλάδα,
που έχει προσβάλει τους περισσότερους Έλληνες.
Πώς την είπαν αυτή την επιδημία; Α ναι, εθνική κατάθλιψη την είπαν!
Σήμερα είπα να πάω μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας.
Καθώς προχωρούσα σκεπτικός και προβληματισμένος,
έβλεπα στους τοίχους αγγελίες ξεθωριασμένες,
«πωλούνται κι ενοικιάζονται τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας»,
μα στην Ελλάδα πελάτες δεν υπάρχουν πια!
Άλλοι συμπατριώτες μου είναι
στης απογοήτευσης τη συννεφιά χαμένοι,
άλλοι στου φόβου το κατώι κρυμμένοι.
Και απελπισμένοι βλέπουν ότι όλα πια θα τα χάσουν…
Μα κάποιοι άλλοι συμπατριώτες μου
δεν αντέχουν της προσδοκίας τους το ρήμαγμα,
δε δέχονται της περηφάνιας τους το λάβωμα.
Και οργισμένοι ετοιμάζονται αυτοί να δράσουν…
Κάτι πρωτόγνωρο πως θα γίνει διαισθάνομαι…
Το ποίημα του Νίκου Ζώρη “Κάτι πρωτόγνωρο ”
υπάρχει στο βιβλίο του «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή» (σελίδα 60)
Εκδόσεις “Λεξίτυπον” - έκδοση 2011.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2012 | |