12, παραμονή 13

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Κάποιος πολύ κοντινός μας άνθρωπος, που νόμιζε ότι οι ουσίες θα του δώσουν λύση στα προβλήματά του, και που πια δεν είναι μαζί μας, μιλά με το είδωλό του στον καθρέφτη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στου ρολογιού τους δείκτες διάβασα δώδεκα,
έκλεισα τα μάτια για να θυμηθώ,
μα η σκέψη μου σε χάνει πριν νύχτες δώδεκα,
κι είναι νύχτες δώδεκα πια που δε ζω.

Μέσα στο σκοτάδι σ' είδα να χάνεσαι,
δίχως το κεφάλι πίσω να γυρνάς,
να παίρνεις τη ζωή μου, ζωή μου, να χάνεσαι,
μέσα από τα χέρια μου να ξεγλιστράς.

Στου ρολογιού τους δείκτες διάβασα δώδεκα,
έκλεισα τα μάτια για να κοιμηθώ,
μα η σκέψη μου γυρίζει πριν νύχτες δώδεκα,
μέσα στο σκοτάδι να σε κυνηγώ.

Να τρέχεις να ξεφύγεις γιατί σ' ανέβασα,
με θάνατο αργό αλλού για να βρεθείς,
μα μια στιγμή μονάχα, τόσο σ' ανέβασα,
τρέχεις, κι αν σε χάσω θα με εκδικηθείς.

Τότε που σε κέρασα γλυκό δηλητήριο,
θάνατο αργό, αλλού για να βρεθείς,
για την τελευταία στάση εισιτήριο,
και μ' αφήνεις πίσω χωρίς να λυπηθείς.

Στου ρολογιού τους δείκτες διάβασα δώδεκα,
σου 'κλεισα το στόμα να μην ακουστείς,
μα μέσα μου σ' ακούω να λες νύχτες δώδεκα,
όταν θα πεθάνω θα με ξαναβρείς.

Μα να 'σαι τώρα πάλι μπροστά στον καθρέφτη μου,
καθόλου δε μιλάς μα κάτι θες να πεις,
κομμάτια ο εαυτός μου σαν τον καθρέφτη μου,
και δε θα ξημερώσει ποτέ δεκατρείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2004