Ο Δανεισμός και αμπελοφιλοσοφίες (πεζό) Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, Σωτήρης Τσιλίκας Μακκάρι όλα να είναι λάθος. Είθε η αλήθεια να δείξει ότι είναι όλα αυτά λάθος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ο Δανεισμός και αμπελοφιλοσοφίες
2010. Γιατί δανειστήκαμε, μετά μισό χρόνο απραξίας (ύποπτο, πολύ ύποπτο), ναι απραξίας της Νέας Κυβέρνησης;
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε τότε «Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση, ας επιστρατεύσουμε όλα τα άξια Ελληνικά μυαλά εσωτερικού και εξωτερικού, σε μια πανεθνική προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας, φυσικά μαζί με το ζωντανό δυναμικό, τους κατοίκους της;» Η αλήθεια φαντάζει αφελής, έτσι δεν είναι; Γιατί στο φως όλα ελέγχονται. Στο σκοτάδι τι να διακρίνεις; Θεωρείς απ΄ ότι λιγο φαίνεται, ότι δεν μπορεί, θάναι καλό ή για το καλό, αυτό που γίνεται στο μισοσκόταδο και το βαθύ σκοτάδι.
Πώς να ονοματίσουμε τις -σε ανύποπτο χρόνο- κρυφές συναντήσεις (και να θυμηθούμε πότε έγιναν αυτές), Πρωθυπουργού και Στρως Καν;
Πώς να χαρακτηρίσουμε την αιφνίδια εξαγγελία της σκηνοθετημένης απόφασης ενός ανθρώπου, να ανακοινώσει από το Καστελόριζο !!! ( ;;;), ότι παίρνουμε τελικά δάνειο από τους Παγκόσμιους τοκογλύφους (για να χρησιμοποιήσουμε ελαφρά έκφραση), του ΔΥΟ ΝΟΥ ΤΟΥ;
Πώς να χαρακτηρίσουμε τους θεωρούμενους Λεωνίδες που φυλάσσουν τάχα Θερμοπύλες, δηλαδή τους 300 της Βουλής (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις), που χωρίς να διαβάσουν το Συμβόλαιο (Μνημόνιο), το υπέγραψαν;
Δεν τους είπε κανένας ότι την υπογραφή τους και το πουλί τους να προσέχουν πολύ πού θα τα βάλουν; Δεν εξαιρούνται εδώ ούτε οι Βουλευτίνες, γιατί εδώ μιλάμε για υπογραφή και όχι για πουλιά! Πόσοι αλήθεια το διάβασαν; Μάλλον μετρημένοι στα δάκτυλα, άσχετα που όψιμα, όλοι διατείνονται ότι το είχαν διαβάσει. Εκτός από αυτοκτονιακούς πολιτικά, που ομολόγησαν ότι δεν το διάβασαν τότε, γιατί είχαν δουλειά.
Τι «έλεγε» το σταδιακά αποκαλυπτόμενο Μνημόνιο; Ότι με κάποια μέτρα, θα ξαναμπαίναμε στις αγορές (τι είναι αλήθεια οι αγορές;), θα ξαναμπαίναμε ως παίχτες στο παιχνίδι των τραπεζιτών (τραπεζητών). Όμως, όπως γινόταν το πράγμα, δεν το ξέραμε συνολικά το Μνημόνιο. Είπαν οι Ταγοί: Το Μνημόνιο είναι ευτυχία! Το ακολουθούμε (παίζοντας την τυφλόμυγα) και θα σωθούμε. Τελικά πάντα αυτός ο τόπος παρήγαγε σωτήρες και σωτήρια πράγματα.
Και άρχισαν οι (οικονομικές) σφαγές. Οι κρατούντες ονόμασαν τα θύματα, ως αυτοθυσιαζόμενους, ενώ επρόκειτο για απόφαση των κρατούντων να «θυσιάσουν» χωρίς τη θέλησή τους, τα θύματα.
Η έννοια της θυσίας, είναι μεγάλη υπόθεση. Προυποθέτει την απόφαση του όντος να προβεί στην Μεγαλειώδη ενέργεια που λέγεται θυσία.
Οι κρατούντες έβαλαν στη σφαγή το περιτύλιγμα: Οι θυσίες του Ελληνικού λαού ... Ρωτήθηκε ο Ελληνικός λαός; Αν ήταν ο λαός μέσα στα πράγματα, μέσα στην αλήθεια, μπορεί πράγματι να αυτοθυσιαζόταν, στην πανεθνική προσπάθεια για τη σωτηρία.
Τέλος, στο Μεγάλο κόλπο (μπορεί να μην είναι, αλλά μπορεί και να είναι κόλπο), μπήκαν και άλλοι του συναφιού, απαρτίζοντας την Τρόικα (καμμιά σχέση με τη σκύλα που είχε τρία κεφάλια και την πάλεψε ο Ηρακλής).
Οι συνταγές της κουζίνας Μνημονίου και μετά Τρώικας, με τους σεφ, έδωσαν ένα φαγητό που δεν τρωγόταν με τίποτα.
Ομολόγησαν αφού το παρασκεύασμα ήταν αηδία: Αποτύχαμε. Έτσι απλά. Αποτύχαμε. Και …. Ξαναδοκιμάζουν την ίδια συνταγή της αποτυχίας.
Μερικοί κακεντρεχείς λένε ότι αυτό δεν ήταν αποτυχία, αλλά το αντίθετο. Το επεδείωκαν ως αποτέλεσμα, γιατί οι Έλληνες γινόντουσαν παχύσαρκοι και τους έφτιαχναν έτσι πρόγραμμα αδυνατίσματος.
Αλλά τι μπορεί να θέλει η Τρώικα; Τελικά μήπως η Τρώικα αποκαλυφθεί ότι όντως είναι ο θρυλικός Κέρβερος, όταν μας βάλει όλους στα χωράφια που φυλάει; Ποιος ξέρει; Προς το παρόν αναπάντητο το ερώτημα.
Τι φαίνεται να γίνεται μέχρι στιγμής;
1. Πτώχευση του Έλληνα
2. Καταπολέμηση με κάθε τρόπο της ανάπτυξης.
3. Εξαναγκασμός του Έλληνα, λόγω των μέτρων, να μην έχει σπίτι και γη, ώστε να ριζώνει και να υπερασπίζεται.
4. Στην ανάγκη της επιβίωσης Μετανάστευση του πιο ζωντανού έτοιμου για προσφορά δυναμικού της χώρας. = Γενικευμένος Μαρασμός.
5. Ξεπούλημα της Εθνικής περιουσίας, ώστε η οντότητα Ελληνικό κράτος, να μην έχει τίποτα εμπράγματο, δηλαδή να έχει κοπανιστό αέρα, δηλαδή σε τελική ανάλυση να μην υφίσταται Ελληνική κρατική οντότητα. Συνεπίκουρο σ΄ αυτά και το ξήλωμα του κρατικού μηχανισμού, παράλληλα με την επιδότηση σε διαφθορά. (Τάχα δεν μπορούμε να πιάσουμε τους ουσιαστικά εθνικούς εγκληματίες).
6. Εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Ωραίος όρος σε σχέση με το «Κατοχή από ξένους εγκληματίες και ντόπιους δοσίλογους». Σημείωση: Ο τόπος μας παράγει ήρωες, αλλά για να υπάρχει ισορροπία, παράγει και Εφιάλτες.
7. Εκμετάλλευση των ορυκτών, του νερού, του αέρα, της πλούσιας χώρας μας, από τα λογοίς ξένα και ντόπια τρωκτικά και τα όρνεα.
8. Ποδηγέτηση και δουλοποίηση του αλλοιωμένου στη σύνθεση πληθυσμού.
9. Αυλαία, ή μάλλον ταφόπλακα στο ιστορικό μνημείο που λέγεται Δημοκρατία, στο λίκνο της και σε ολόκληρο τον κόσμο.
10. Αλλά υπάρχει και ο Αντίλογος. Οι έλληνες, άμα ξυπνήσουν.
Πώς σας φαίνονται όλα αυτά; Είναι άραγε αλήθειες, μασκαράτες μια και έρχονται απόκριες ή ηλιθιότητες, εκτός πραγματικότητας σκέψεις, δηλαδή μπαρούφες;
Παραθέτω και ένα ποίημα που γράφτηκε και αναρτήθηκε προ καιρού:
“Σκοτεινές παραινέσεις στην Παγκοσμιοποίηση”
08-07-10 Σωτήρης Τσιλ
Τσακίστε τον άνθρωπο.
Να κάμψουμε τον Έλληνα.
Εξαφανίστε τις ρίζες. Κόψτε την ανάσα.
Το νόμιμο είναι και ηθικό.
Σηκώστε σύννεφο το θόρυβο.
Κι ας τρίζουν τα κόκαλα της Αντιγόνης.
Ο κουρνιαχτός να τα καλύψει όλα.
Το αθώο τσιγάρο λιβανίζει στο τασάκι.
Ένοχος νάναι ο καπνός. Νάτην η κερκόπορτα.
Οι μισοί, δωσίλογοι και καταδότες.
Οι άλλοι μισοί, ένοχοι και παράνομοι.
Να αιμορραγούν στην ευτέλεια
Ο κουρνιαχτός να κρύβει τον ουρανό.
Ο ουρανός, το γέλιο και ο έρωτας. Δεν κάνει.
Το γέλιο είναι εχθρός. Ο έρωτας είναι εχθρός.
Πνίξτε τη χαρά.
Ο φόβος νάναι προπομπός. Καταφυγή η ανάγκη.
Ο δρόμος στρωμένος με πλακάκια της μιζέριας.
Το βλέμμα κάτω. Στα σκοτάδια, στην ανάγκη.
Να βολευτούν, όχι αίμα. Ας τους να σφαχτούν.
Ο ουρανός είναι τόσο μακριά.
Ο κίνδυνος παραφυλάει. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Ο τσομπάνος φυλάει το κοπάδι.
Δώστε χώρο στην αγέλη.
Κυνηγήστε το άτομο. Καταστρέψτε την ομάδα.
Τα πρόβατα είναι επί σφαγή. Εσεις σφάξτε μόνο τα κατσίκια.
Μην αγγίξτε τον αμνό. Τα σύμβολα ζωντανεύουν.
Δώστε τον κίνδυνο. Σκορπίστε το φόβο. Βολέψτε.
Την πίστη κάντε την, ανάγκη.
Φτιάξτε κοπάδια.
Μαντρόσκυλα, υπήκοοι οπαδοί.
Φτιάξτε στρούγκες σ΄ όλον τον πλανήτη.
Το κοπάδι δεν μπορεί να σκεφτεί.
Αν κάποιος σκέφτεται εξαφανίστε τον.
Κι αν κάποιος απορεί, αφιονίστε τον.
Αν κάποιος αναρωτιέται σφάξτε τον.
Στρατεύστε την τέχνη. Να υπηρετεί το σχέδιο.
Εξoστρακίστε τον έρωτα. Δώστε θέση στη σάρκα.
Σκοτώστε την ελπίδα.
Το άτομο δεν έχει θέση στον κόσμο μας.
Δουλέψτε μεθοδικά, στα κρυφά. Μη μας πάρουν χαμπάρι.
Ο άνθρωπος είναι αναλώσιμο είδος.
Όμως προσέξτε. Υπάρχει και ο αντίλογος.
Μη ξαναφέρουν τον λόγο,
μην ανατείλει η ελπίδα,
μη φωτίσει ο ήλιος
και ξανάρθει η ζωή.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ Ιούλιος 2010
Αποζητώ την ομορφιά
στο πέταμα της πεταλούδας
και στη χρυσή βροχή, που γεννά το ουράνιο τόξο.
Στο θαύμα της γέννησης
και στο διάβα μέχρι τον αναπόδραστο θάνατο.
Οι πύλες ανοίγουν και κλείνουν συνεχώς.
Είμαι εγώ, είσαι εσύ και είμαστε εμείς στο τώρα.
Βιαστικοί και αργόσχολοι.
Και είμαστε όλοι μαζί εδώ στο δρόμο.
Περιηγητές και οδοιπόροι.
Με μάτια ορθάνοιχτα και λαμπερά,
ή νυσταγμένα, μέσα στην τσίμπλα
Και απορώ, που ο ύπνος κλείνει τα μάτια,
πριν τα σφραγίσει ο θάνατος.
Που η τσίμπλα θολώνει το τοπίο
και ξεπλένονται τα χρώματα.
Ξύπνα και δες τον ουρανό, κοίταξε και συ τον ήλιο,
να λουσθείς στο φως του και να γίνεις ένα.
Δεν προσδοκώ, μόνο στοχεύω.
Η χαρά σα λουλούδι έρχεται μόνη της στο χέρι μου,
κι όλα αλλάζουν, ενώ παραμένουν τα ίδια.
Και ενώ είναι τα ίδια, τα πάντα έχουν αλλάξει.
Δέχεσαι το λουλούδι που σου δίνω
και είμαστε ένα στη χαρά.
Δεν είμαι μόνος,
είμαστε εμείς
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2012 | |