κει που ποτέ δεν βρέχει

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ας διαψεύσουμε την αντοχή μας και τη δύναμή μας
κι ας πάμε λίγο πιο ψηλά -έστω για λίγο μόνο-
απ’ όπου μας προόριζε η ζωή.
Να ξεπεράσουμε για ελάχιστο το ακατόρθωτο
το «πέρα απ’ τις δυνάμεις»
το «μέχρι εκεί» που είχανε προφητεύσει
πως μπορούμε να ανεβούμε
κείνοι που μας εχθρεύονται .
Για λίγο, ίσα να περιγελάσουμε το κίνδυνο
ίσα να θεραπεύσομε τις ψυχές μας
που ασφυκτιούν μες στα άτολμά μας σώματα…

τέντωσε τους μηρούς σου και σήκωσε ψηλά τα χέρια
κοίτα! όπως κάνω εγώ.
Κλείσε τα μάτια κι ισορρόπησε πάνω στις μύτες των ποδιών σου
όπως όταν βαδίζεις απάνω στο παλιό ξύλινο πάτωμα
σιγά – σιγά να μην ξυπνήσεις το μωρό
που αμέριμνο κοιμάται κι ονειρεύεται το αύριο…

γιατί για χάρη εκείνου του μωρού
για χάρη εκείνου του αύριο
έχουμε χρέος να μάθουμε το δρόμο
που οδηγεί, δίχως πολλές περιστροφές
απάνω από τα σύννεφα
κει, που ποτέ δεν βρέχει….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2012