Για την Ιθάκη

Δημιουργός: Θιακού Χρύσα, ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΥ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟ

Έτσι κι εγώ καρτερικά σαν Πηνελόπη άλλη,............για πάντα θέλω να βρεθώ στη στοργική σου αγκάλη.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ



Ιθάκη μου όμορφο νησί,
γλυκιά μου εσύ πατρίδα,
τα μάτια μου όταν άνοιξα,
εσένα πρωτοείδα.

Ιθάκη μου πανέμορφη,
Ιθάκη μου πανώρια,
σε σένα όταν έρχομαι,
μου φεύγει η στεναχώρια.

Στη θάλασσά σου αφήνομαι,
στους ίσκιους αράζω,
κι όταν με πνίγει ο κουρνιαχτός,
στη σκέψη σου σταλάζω.

Απ’ τη γαλάζια σου ομορφιά
παίρνω χαρά κι ελπίδα,
και δύναμη κι ανασαιμιά,
στην κάθε σου αχτίδα.

Χωρίς εσένα Ιθάκη μου
ούτε στιγμή δεν κάνω,
και στο δικό σου γυρισμό,
το νου μου πάντα φτάνω.

Για σένα τι να πρωτοπώ
και τι να πρωτογράψω.
Ψάχνω στην κάθε πέτρα σου
μια ιστορία να γράψω.

Εσύ μου δίνεις έμπνευση,
μου οδηγείς τ’ αχνάρια,
να πω την ιστορία σου
σε δεκαοχτώ φεγγάρια.

Πες μου να βρω το θησαυρό,
που’ χεις βαθιά κρυμμένο,
κι εγώ θα γράψω πιο πολλά
απ’ όσα περιμένω.

Πες για τον Οδυσσέα σου
που έφυγε στην Τροία,
κι οργάνωσε κι επάνδρωσε
εκατοντάδες πλοία.

Πόσα πελάγη πέρασε
σε σένα να γυρίσει,
και όλα όσα τράβηξε,
στεριά για να πατήσει.

Και Κύκλωπες, και Καλυψώ,
Κίρκη και Λεσριγώνες.
Όλους αυτούς ξεπέρασε,
μ’ επίπονους αγώνες.

Πες για την Πηνελόπη σου
τη χιλιοπαινεμμένη,
που με μεγάλη υπομονή,
τον κύρη της προσμένει.

Τι κι αν μνηστήρες χίλιοι δυο
μες στο παλάτι φτάνουν,
τι κι αν της τάξανε πολλά
γυναίκα να την κάνουν.

Εκείνη αντιστάθηκε,
και με την πονηριά της,
σ’ εκείνους βάζει πεθυμιά,
μα σώζει την καρδιά της.

Όλους τους εκουλάντρισε,
με πονηριά και χάρη,
κι ας νόμιζαν οι ανόητοι,
πως κάποιον τους θα πάρει.

Πρωί και βράδυ το πανί
υφαίνει και ξυφαίνει,
γιατί μες το παλάτι της
τον Οδυσσέα προσμένει.

Που όλοι τον νομίζουνε
πως έχει πια πεθάνει,
εκείνη τονε καρτερεί,
συνέχεια στο λιμάνι.

Και ξάφνου ένα πρωινό,
ένας ζητιάνος φτάνει,
που σαν αποκαλύφτηκε,
τα προξενιά προφτάνει.

Και στα γαλάζια, Ιθάκη μου
τα μάτια σου που στάζουν,
τα γλαροπούλια κάθονται
κι εσένανε κοιτάζουν.

Ψάχνουν μες στην αγκάλη σου
λίγη ζωή να βρούνε,
τη θλίψη και τον πόνο τους
σ’ εσένανε να πούνε.

Έτσι κι εγώ καρτερικά
σαν Πηνελόπη άλλη,
θέλω και πάλι να βρεθώ,
στα όμορφά σου κάλλη.

Να λάμπω από τον ήλιο σου
κι από τη θάλασσά σου,
και να χωθώ παντοτινά
θέλω στην αγκαλιά σου.




Χρύσα Θιακού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2012