Όταν χτυπήσει μια και δυο

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν χτυπήσει μια και δυο
κι όταν χτυπήσει τρεις η καμπάνα,
θα φύγει η γλύκα των βραδιώ’
και το παιδί απ’ τη μάνα.

Την είπανε κατακλυσμό,
την είπανε πηγή και δροσομάνα,
μα ’χαν τη φρίκη από σεισμό,
τα μάτια της τα πλάνα.

Βγαίνω να πά’ στον ποταμό,
βρίσκω τα πάνω, κάτωθέ μου
κι όπως τ’ ανάποδα γυρνώ,
τη γης αφήνω, Θε μου.

Το γαλανό σου το νερό,
με ξεδιψά, ουρανέ μου,
να δέρνομαι σαν το φτερό,
στα κύματα τ’ ανέμου.

Από ’ν’ απόκρημνο γκρεμό,
στη λίμνη κατρακυλώ, καρδιοχτύπι,
στο χωριουδάκι ’χα θυμό
κι η πόλη πώς μού λείπει.

Τα νούφαρα στον ουρανό,
οι λουλουδένιοι κήποι, αχ οι κήποι,
τι γνώριμο κάθε στενό,
τι γνώριμη κι η λύπη.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2012