Αυτογνωσία

Δημιουργός: esperia iris, Μάγδα Δούκα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σηκώνω χέρια για να πιάσω
ουρανό
μα αυτός συνέχεια, μου αντιγυρίζει
στάχτη
κλείνω τα μάτια να μη δείξω
το θυμό
και λάμες μου δωρίζει με της μοίρας
το αδράχτι

που να στραφώ… δύο κουβέντες
να σφυρίξω…
και για ένα δίκιο να φωνάξω
δυνατό…
αφού δεν έχω χέρια, τη σιωπή για να
αγγίξω…
και της ζωής το πάθος μου, το πούλησα
κι αυτό…

μία φορά που δεν θυμάμαι
εγώ…
και άλλη μιά που ο κόσμος
με ξεχνάει
πώς να το σκάσω και να φύγω
από εδώ…
που η κόλαση… όλο μου γνέφει
…μ’ αγαπάει…

παίρνω δισάκι κι εμπορεύομαι
ελπίδα…
κακόβουλη… νογάω…
…τη ζωή
άθλιος άνθρωπος… γράφω…
στην κατακλείδα
και στο θεό εκλιπαρώ….
λίγη πνοή…


Μάγδα Δούκα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2012