Παραβατικότητα ανηλίκων

Δημιουργός: MaryVeg, Mary Loukιsa

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι στο γυμνάσιο που γνώρισα τον Τάκη
Η κοινωνία ανάγκασε να πέσει μες την λάσπη
Ρακένδυτος στις πλάτες του να κουβαλά την φτώχια
Και μες στην αποστέρηση να ζει πνιγμένος χρόνια
Καμία ευκαιρία δεν του δόθηκε να αλλάξει
Ούτε ποτέ του μπόρεσε την μόρφωση να αρπάξει
Το σχολείο άφησε προτού να το τελειώσει
Στολίστηκε σαν είλωτας για να επιβιώσει
Ζούσε μες το σπίτι του, του πατριού την βία
που την μάνα του, σαν έπινε χτυπούσε με μανία
Μια νύχτα ονειρεύτηκε της στέρησης την πτώση
Βρισκόταν με παρέα που τον κέρασε μια δόση
Πλαστής ευδαιμονίας και λησμονιάς του χρόνου
Νόμισε πως βρήκε το φάρμακο του πόνου
Κι έτσι ξαπλωμένος, σε καταστολή αφημένος
Συνέχιζε ώσπου ένιωσε δίχως αυτήν χαμένος
Υπό το καθεστώς μιας παρορμητικής στιγμής
Παρέβηκε τους νόμους - εμπρός του ο δικαστής
Τον Τάκη παρεκκλίνοντα έκρινε η κοινωνία
και έψαξε να βρει κάποια συμφέρουσα αιτία
κάθε του Τάκη πράξη κάπου να αποδώσει
Ανάληψη ευθύνης της γρήγορα να γλιτώσει
Χρήματα μετέτρεψε ότι από αυτόν στερούσε
Με πληρωμένες έρευνες τον ενοχοποιούσε
Τον έκρινε ανώριμο και διαταραγμένο
Γενετικά ανώμαλο και ψυχικά χαμένο
Ακόμη κι αν το πόρισμα εκείνη την βολέψει
Το ανοιχτό το βλέμμα μας θα το επιτρέψει.

Ποιος τόλμησε να δώσει την ευθύνη στα παιδιά,
εκείνα που στερήθηκαν απ την ζωή πολλά;
Ποτέ αυτά δεν έφταιξαν για κάθε τους πράξη
Ετούτη η κοινωνία την ζωή τους έχει αρπάξει.
Για κάθε τους απόκλιση - αυτή η χρεωμένη
Σε θάνατο ορίζουμε πως είναι δικασμένη

Θυμάμαι και στο λύκειο που γνώρισα την Άννα
Η κοινωνία χρέωσε με χρήμα και μια μάνα
Που εντολές την φόρτωνε από την γέννηση της
Όποτε τις παράκουε ξεσπούσε στο κορμί της
Η Άννα στο σχολείο αριστούχα ήταν πάντα
Μα τα παιδιά της έδειχναν την κόκκινη την κάρτα
Συμμορφωμένη πλήρως πορευότανε μονάχη
Με πρέπει και κανόνες δεν τόλμαγε την πάλη
Και πάντα απαγόρευε το είναι της να ζήσει
Ακόλουθος πιστή όσων ποτέ δεν είχε εγκρίνει
Ένιωθε πως χάνεται μέσα στην φυλακή της
Και ξέσπαγε αλύπητα επάνω στο κορμί της
Μια αυτοτιμωρία δίχως αρχή και τέλος
Μέχρι που αποφάσισε να βγει απ το έλος
Και κάπως έτσι έμαθε της σκόνης την μαγεία
Την κέρασαν και κέρασε όλη της την ουσία
Συναίσθημα δεν κράτησε αγνό μες την ψυχή της
Και το κορμί της πούλαγε σε κάθε θαυμαστή της
Και τούτη η περίπτωση φαντάζει σαν του Τάκη
Απλά οι ρόλοι θέλουν την Άννα κοριτσάκι
Η κοινωνία υπεύθυνη για κάθε τους πορεία
Ανάληψη δεν κάνει και προτάσσει τα στοιχεία
Την Άννα θέλει άρρωστη - αποδιοργανωμένη
προσωπικότητα εξαρτημένα διαταραγμένη.
Ποτέ δεν παραδέχεται την αθωότητα τους
Τους στιγματίζει αιώνια ως και τα γηρατειά τους .
μα τούτη η διάγνωση πλέον δεν μας αγγίζει
γιατί η κοινωνία νοσεί και δεν το κρύβει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2012