Φωτιά

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

http://www.youtube.com/watch?v=oFt6FF0ke2E

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου είπαν πως στον κόσμο τους τα πάντα είναι ωραία
Παράδεισος το σπίτι μου κι ο ουρανός σκεπή
Δυο τσέπες όλο όνειρα και μια σκιά παρέα
θα φτάσουν για να ζήσουμε την νέα εποχή

Μα είδα ανθρώπους να πεθαίνουν και δίπλα άλλους να γελούν
Είδα παιδιά ν’ ακροβατούνε πάνω σε γυάλινους καιρούς
Είδα τις φλέβες κεντημένες από πανάκριβη χολή
πάνω σε νέους που ρωτούσαν αν είναι ακόμα ζωντανοί

Είδα τον πόλεμο στα μάτια κι όμως δεν ρώτησα γιατί
Είχα γι’ αφέντες εφιάλτες κι όμως δεν ένοιωσα ντροπή
Είδα μια μάνα που κρατούσε ένα της δάκρυ σαν γυαλί
μία σταγόνα περηφάνιας απ’ ένα χάρτινο κορμί

Είδα σημαίες ν’ αναιμίζουν στην πιο ανώφελη γιορτή
γεμάτες κίτρινα εργαλεία που όμως σκούριασαν νωρίς
Επαναστάτες κρεμασμένους στης θεωρίας το σκοινί
κι άλλους να γράφουν ιστορία με το μολύβι της οργής

Είδα και μένα στον καθρέφτη μ΄ ένα χαμόγελο πικρό
να ζητιανεύω μια ελπίδα απ’ έναν κάλπικο θεό
Μια φωνή να μου μιλάει για έναν όρκο ιερό
για όλα αυτά που της χρωστάω αφού με έφερε εδώ..

Γίνανε σύννεφα οι φόβοι των ανθρώπων
και γέμισαν τα μάτια σου με κόκκινη βροχή
Με δάκρυα που θέριεψαν τις θάλασσες της θλίψης
για πάντα σε παγίδεψαν στη ματωμένη γη

Ποιος άνεμος τα όνειρα εδώ θα ξαναφέρει
ν’ ανοίξει τα ολόασπρα της νιότης σου πανιά
Μην είναι η ανάγκη σου που ακόμα σιγοκαίει
και σαν φυσήξει γίνεται η σπίθα σου φωτιά;

Φωτιά ν’ ανάψει ο ήλιος σου, αιώνιο πυροφάνι
να βρει αυτά που έσβησαν στου χρόνου το κερί
Να λάμψουνε τα σύμβολα σαν πρώτα στο λιμάνι
σινιάλο για την άνοιξη που χρόνια καρτερεί….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2012