Νέα Υόrκη

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αφού πεθάναν οι υποσχέσεις και οι όρκοι
πάω ταξίδι μοναχός στη Νέα Υόrκη.
Γύρω μου φώτα, νέον, αφίσες, διαφημίσεις
και στο μυαλό έρχονται απρόσκλητες θυμήσεις.

Γέφυρες, πύργοι, πεζοδρόμια, σειρήνες
περνάν οι μέρες, οι βδομάδες και οι μήνες.
Είναι πορεία κυκλική και όχι ευθεία
είναι ζωή γεμάτη πόνο και νοθεία.

Φίλοι, αδέλφια, πρώην σύζυγος και πόρνες
κάποιοι χαθήκαν κι άλλοι μόνιμοι θαμώνες.
Η αγάπη λαίδη και εγώ ένας αλήτης
ξεριζωμένο λουλουδάκι στην αυλή της.

Χαίρε ω χαίρε ασφυκτική μου ελευθερία!
τόσο ελεύθερος σκέτη πανωλεθρία.
Χαίρε ω χαίρε ελευθερία με τη δάδα!
είμ' Οδυσσέας κι έχω ανάγκη την Παλλάδα.

Είκοσι εννιά δευτέρου κλείνω τα σαράντα
(ημέρα σφήνα, τρείς ανύπαρκτη μια δώθε)
και στη καρδιά το ίδιο ρώτημα όπως πάντα:
Πότε ο Μάρτης έαρ γλυκύ θα μου χαρίσει
πότε το χάδι της το "είναι" μου θα ορίσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2012