Το μάτι του ουρανού

Δημιουργός: Celestia, Graciella

Οσο ζω ελπίζω....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το μάτι του Ουρανού

Με ραγισμένη την καρδιά
γεμάτη από πίκρα..
Εγκαταλείπει αυτή τη γη
το όμορφο φεγγάρι..

Ένα νέο κόσμο ψάχνει…
για να βρει..
Να προστατέψει…
Να τον υπηρετήσει..

Θέλει να φύγει να μη δει
να χάνεται η μαγεία..
Μέσα στο απέραντο
στερέωμα του ουρανού…

Κι εγώ τυφλώνομαι
μέσα στο βαθύ σκοτάδι..
Ψάχνοντας …
Τη χάρη του τη θεϊκή…

Περιμένω με υπομονή
όσο τα μαύρα ουράνια τόξα
με βία πολεμούν το φως..
Κατακτώντας την αυγή..
Σε νύχτα την γυρίζουν..

Την τραβούν την σέρνουν
από τα χρυσά της τα μαλλιά
κάτω την κατεβάζουν..
Αγέλαστος και σιωπηλός,
ο Ηλιος που της δίνει φως
της βγάζει από το κεφάλι της….
Το χρυσαφένιο στέμμα..

Ουράνιες μορφές και σώματα
φωλιάζουν δίπλα μου,
με φόβο και παράπονο…
Παρηγοριά ζητούν , μια αγκαλιά
ζεστή… και ασφάλεια…

Η θάλασσα στερεύει
και τα ψάρια χάνονται
μέσα στη λάσπη
της οργής και της διχόνοιας..
Καράβια σε ξέρες ναυαγούν
συντρίβονται στα βράχια…


Μα το σκοτάδι δεν τρομάζει
τα σύννεφα… τα μαύρα..
Σκόνη πυκνή κι ατέλειωτη
σκορπούν…
Τον έρημο ουρανό σκεπάζουν..
Καλύπτουν ότι το κακό μπορεί
να δει..

Όσο περνά η ώρα τ’ αστέρια
λάμπουν πιο πολύ..
Παλεύουν σώμα με σώμα
το σκοτάδι…
Κι αυτή η θεια λάμψη η μαγική
του Ουρανού το μάτι..
πάντα θα προστατεύει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-02-2012