πελεγκρίνο Δημιουργός: μπρουχίτα ο γάιδαρος πετάει.. αλητεύει με τον Ιωνάθαν Λίβινγκστον, γκαρίζει στα δελφίνια, κάνει μακροβούτια για ν' ακούει τα ρουθουνίσματα τού Πήγασου μέσα απ' το νερό και ξεκουράζεται ανάμεσα στα στήθια τής Αφροδίτης.. και ξαναπετάει.. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info κάθε προσπάθεια για δράση,
μοιάζει σα να προσπαθώ να προχωρήσω μέσα στην ομίχλη
με αναμμένους τους προβολείς τού αυτοκινήτου.
προχωράω σα το στραβό στον Άδη.
δεν έχω άλλη επιλογή, ούτε διέξοδο από το τείχος.
κάθε προσπάθεια γι' αντίδραση,
είναι σα να προσπαθώ να βουλιάξω στη θάλασσα
ένα μπαλόνι γεμάτο με ελπίδες.
μέχρι που η θάλασσα με βαριέται και τα παίρνει στο κρανίο.
και τσουκ!
με μια άμπωτη μ' αφήνει σύξυλη να κρατώ το φουσκωμένο μπαλονάκι
και να χαζεύω σαν ηλίθια τα καβουράκια που ξέμειναν.
κάθε προσπάθεια για επανάσταση,
μοιάζει σα να βουτάω με ορμή
σ' ένα ποτάμι χωρίς νερό.
αν είμαι τυχερή, ίσως και να τα κακαρώσω
πριν καταλάβω την μαλακία που έκανα.
κάθε προσπάθεια γι' αγάπη,
μοιάζει σα ν' απογειώνομαι για τ' αστέρια.
ο ουρανός όμως αντί γι' αστέρια, έχει φλας από ψηφιακές
κι από πίσω τους κάτι μάτια πεταμένα όξω,
να με χλευάζουν.
κάθε προσπάθεια για όνειρο,
μοιάζει σαν μια βουβή κωμωδία μικρού μήκους.
ξεπερασμένη και ασπρόμαυρη.
και μέσα σε όοοοοοοοολα αυτά,
κάθε προσπάθεια για ύπνο -έστω για λίγη ξεκούραση-
είναι μια συνεχής, μια επίμονη ζαλάδα.
σα να μ' έχει δέσει κάποιος στο φόρεμα μιας μπαλαρίνας
προγραμματισμένης να μη σταματήσει ποτέ να κάνει πιρουέτες.
άντε να κοιμηθείς μετά.
κι ας έχουν φτάσει οι μαύροι κύκλοι ίσα με το έδαφος,
κι ας έχω να κοιμηθώ τόσες μέρες.
..........................
ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ.
χωρίς να το ξέρεις με κάνεις να γελάω.
μού φτιάχνεις το κέφι ακόμα κι όταν είμαι χώμα.
μα το πιο σημαντικό είναι ότι με ταξιδεύεις
σε μέρη που δεν έχεις πάει ούτε καν εσύ..
..ο αγαπημένος μου Παραμυθάς!
αν τύχει όμως κάποτε και πας σε κείνα τα μέρη,
μη μού την κάνεις σα τη θάλασσα.
σφύρα μου.
κι αν δεν ακούσω, γκάριξέ μου.
..σα τον Πελεγκρίνο.. Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-02-2012 | |