Ήλιου χρυσού το τέθριππο

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

11.02΄15΄΄ 29/2/2012

Ήλιου χρυσού το τέθριππο, το άρμα ροβολούσε,
μες τον χιονιά που πάσχιζε, λευκή να κάνει πλάση
κι ο Ουρανός λες κι έγερνε, σαν πέπλο και κρεμούσε,
γεμάτος με αρώματα, ζητώντας να κεράσει

το μπλε απ’ τις ακτίνες του, στα κάδρα στις καρδιές μας,
σαν τζάκι να ανάψουνε κι η φλόγα τους να κάψει,
τα πεθαμένα όνειρα, απ’ τις παλιές σοδειές μας
κι Ήλιος Αγάπης κι έρωτα, πάλι ξανά να λάμψει

κι ο άνεμος ανέβαζε, πάνω, ξανά τον θρήνο,
της δόλιας Ευρυδίκης μας, του άμοιρου Ορφέα,
π’ αναζητούσε τ’ άγγιγμα, του εραστή εκείνο,
που έδινε στην ύπαρξη, ζήσης ανάσα νέα

και Λαιστρυγόνες κούρσευαν, το διάβα μας στο Θιάκι,
που ‘χαν γραβάτες κι έψαχναν κι αυτοί το μερτικό τους
και οι Ρωμηοί θυμόντανε, έναν Καραϊσκάκη,
που τον αγώνα έσερνε, μπροστάρης, τον δικό τους

και τ’ άλογα χλιμίντριζαν, ρουθούνιζαν κι ιδρώναν
και σέρνανε τ’ Απόλλωνα, το άρμα στα Ουράνια
και κάπου κει στα πέλαγα, τα κύματα ορθώναν
κι αυτά μαζί την χαίτη τους, δίχως σκλαβιάς λιμάνια

και γέμιζαν τα σύμπαντα, μ’ ανάσες που ποτίζαν,
τις φλέβες μας σα να ‘τανε, εκείνη Του Θεού μας,
από καμπάνες άπειρες, Σαρακοστής που σχίζαν,
τα δήθεν και τα ψεύτικα, του πλάνου εαυτού μας

και όλους μας καλούσανε, όλους μαζί σαν πάλαι,
στην γιορτινή της Λύτρωσης, του Πάσχα εκκλησία,
και στις καρδιές μας κραύγαζαν: πρώτο σκοπό σου βάλε,
του Γένους του Ρωμαίϊκου την παλιγγενεσία……..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-02-2012