Γεσθημανή

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μισό φιλί κι ανάθεμα πα στης καρδιάς τη ρότα
Σαν το τραγούδι πού ‘ριξα μια νύχτα στη φωτιά
Ήλιος πριν βγει απ’ τα χείλια σου θα σου φωνάξω σώπα
Και θ’ ανοιχτώ στου φεγγαριού τη σκοτεινή αγκαλιά
Η ανατολή μου σβήστηκε στη μέση της παλάμης
Νύχτωσε και δεν πρόφτασες, καρδιά μου, ν’ ανασάνεις


Κι αυτά που σου παρήγγειλα
Κι αυτά που μού ‘χες τάξει
Ντροπές στο πίσω κάθισμα κι εγώ χρονώ δεκάξι
Κι αν ρίχνει αστραπόβροντα
Η γη δε λογαριάζει
Θ’ ανοίξει ο χειμωνανθός κι ας έπεσε τ’ αγιάζι


Γέμισα τα ντουλάπια μου με τάματα και χρόνια
Και κάθε πού ‘χω Κυριακή αναμασάω ευχές
Τις νύχτες να αιμορραγούν τα σώψυχα δαιμόνια
Και το πρωί να μου φυσούν θείες αναπνοές
Ακροβατώ στου ονείρου μου την τελευταία πλάνη
Μαύρη βροχή μου, φόρεσα το κόκκινο φουστάνι


Μ’ απόσταγμα απ’ τις χίμαιρες
Ξενύχτησα ξανά
Το κάπου το ξεπλήρωσα με τόσο πουθενά
Στον κήπο της Γεσθημανής
Δυο δάκρυα θα σου αφήσω
Θα μ’ αρνηθείς, θ’ αναστηθώ κι απ’ την αρχή θα ζήσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2012