ανασκαφή

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

περπάταγα στα σύννεφα μα ξύπνησα επιτόπου
μόλις ακούστηκε η βροντή κι άστραψε η αστραπή
και πήρα πάλι τα βουνά του μουχλιασμένου τόπου
που έχει το όνομα διπλό : μνήμη κι αναδρομή

σε βλέπω στα χαλάσματα της νιότης μου αφημένη
σαν μέσα σ’ ένα αλλόκοτο στρώμα καταστροφής
σαν επιτύμβια επιγραφή θολή, μισοσβησμένη
που αντί να σε διαβάσω εγώ, με αποκρυπτογραφείς

σε βλέπω κι ας προσπάθησε η λήθη να σε θάψει
να χεις τα χέρια σταυρωτά, σε στάση προσευχής
παρακαλώντας του σεισμού την όργητα να πάψει
για να μπορέσεις άθικτη στο φως ν’ αναδυθείς

τη μνήμη σου στα χέρια μου παίρνω, κρατώ σαν πρώτα
σαν κόσμημα από εύθραυστο χρωματιστό γυαλί
σαν τέχνεργο περίτεχνο, λεπτό από τερακότα
τρόπαιο μιας νιότης που γοργά κύλησε σαν βροχή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2012