Ν.2

Δημιουργός: Μιχάλης13

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και κάπως έτσι σε ‘χασα, δίχως να ‘χω φυλάξει
μια στάλα απ’ την ανάσα σου, να με ξεπροβοδίζει τις νυχτιές.
Τότε που τριγυρίζω σαν πεταλούδα πριν καεί,
στο φως της πολιτείας.
Κι αφήνομαι να λησμονώ μες σε καπνούς κι αρώματα φτηνά
και πεθαμένες εκδοχές του εαυτού μου.
Τότε που άξαφνα σβήνουνε, χωρίς να λυτρωθώ
τα ματωμένα στίγματα απάνω στις παλάμες.
Μια ανάσταση προσωρινή ίσα για να χωρέσει
το ζαλισμένο σφίξιμο μιας άδειας χειραψίας.
Μάτια καινούρια με θωρούν και λόγια τους χαρίζω
που δε θυμίζουν τίποτα απ’ όσα σου ‘χω γράψει.
Όχι, δεν είμαι εγώ που ανασταίνομαι να ξέρεις.
Εγώ πιο πίσω, πνίγομαι κι ασθμαίνω κι αναζητώ
μια σταλα απ’ την ανάσα σου που δε μου ‘χεις αφήσει.
Μία καθάρια αναπνοή μόνο για να με σώσει.

Και κάπως έτσι σε ‘χασα, έτσι όπως χάνει
τ’ αποδημητικό πουλί το δρόμο για το καλοκαίρι.
Αιώνιος προσανατολισμός που σκόρπισε σαν ήλιος
απ’ τις σκισμένες τσέπες.
Κι έμεινα να πλανιέμαι πιο πάνω από τα σύννεφα
και γύρω απ’ τους ανθρώπους , σιμά μα όχι μαζί τους.
Κατάκοπος περιηγητής που μέσα σε θολές στιγμές
γέρνει το βάδισμα του.
Και κυνηγά δύο κουβέντες πρόχειρες, φτιαγμένες με γαλήνη,
ίσα να συνεχίσει.
Τότε είναι που ανθίζει ένα κρυφό χαμόγελο
στο βάθος της σκιάς μου.
Όχι, δεν είμαι εγώ που χαμογέλασα να ξέρεις.
Εγώ όλο κατευθύνομαι σαν σε οφθαλμαπάτη
στο δρόμο που μου κρύβεις.
Πορεία αμετάπειστη μόνο για να σε νιώσω.

Και κάπως έτσι σε ‘χασα, διώχνοντας απ’ τον ήχο μου
την παιδική λαλιά σου.
Κι έμειναν τα τραγούδια μου γυμνά, σαν προσευχές
που ικετεύουν για μια νότα.
Τώρα φωνή βραχνή (ελπίδα γερασμένη)
κυκλώνει κάθε συλλαβή που ορθώνω.
Μα έτσι πάντα ισορροπώ, σε μία χάρτινη δοκό
απάνω απ’ το κενό του κόσμου.
Τότε είναι που συλλέγω επαίνους τραγικούς
για όσα καταφέρνω.
Όχι, εγώ δεν τα κατάφερα ποτέ να ξέρεις.
Εγώ όλο θα γκρεμίζομαι σ’ απομεινάρια σύγχρονα
αν δε μου φέρνει ο αγέρας, μια σου λέξη.
Μια ώθηση ανάλαφρη προς την απέναντι όχθη.

Και κάπως έτσι σε ‘χασα, δίχως καν να προλάβω
να αποτυπώσω γύρω μου όλη σου την αλήθεια.
Εγώ που σε ‘χασα και γω που σ’ είχα χάσει
προτού να διανοηθώ την υπάρξη σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2012