Αβασταγη

Δημιουργός: curious

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατι στα χναρια σου, μου ειπες να σταθω

και απο εκει τον κοσμο, μ'αλλα ματια να κοιταξω.

Σταγονες ξανθωπες, ξεκινησαν απ' την Ανατολη,

σαν ηλιου κεχριμπαρι, πιοτερο ξανθες κι απ'το ξανθο

το σταρι. Και απο εκει αιωνια να μετρω, ανασες γης,

ανασες ουρανου και φως, στης εμπνευσης, τη διαδρομη,

- στα μαγικα φτερα σου -.



Η πλαση ολακερη μιά μυστικη γιορτη, την ομορφια της

θελει στους ανθρωπους να μοιρασει και να ξεπλυνει

τη σκληροτητα της γης, στα χρυσαφια νερα της ωραιό-

τητάς της.




Και παλλεται στο φως, γενναει και γεννιεται - ειπες-

κι υστερα η αποσταμενη της μορφη, σε Δυσης χερια,

εξαντλημενη αποκοιμιεται και στο φως που αχνοφεγγιζει

της αυγης, πιο πρασινη, πιο γαλανη, ολοφωτη γιορτη, πιο

ζωντανη αναγεννιεται. Σταγονες ηλιου ξανθωπες, σαν ηλιου

κεχριμπαρι, πιοτερο ξανθες κι απ' το ξανθο το σταρι,αβάσταγη

η ώραιοτητά της.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2012