Ανάκατα

Δημιουργός: μηχανοδηγος

http://youtu.be/f8l4L3zShR8

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στίχοι μουγκοί κι ασάλευτοι
στην γλώσσα ανεβαίνουν
και μες στα στήθια αιχμάλωτοι
σαλεύουν ποιητές .
Νύχτες πολλές σε τυραγνούν
οι ελπίδες κι επιμένουν
οι άρρωστες αρθρώσεις σου
στο κρύο να πονούν.
Το κάρβουνο οι θερμαστές
φορτώνουν με το φτυάρι
κι οι μηχανές αργόστροφα καράβια οδηγούν.
Ο δρόμος για την άνοιξη εμύριζε θυμάρι
κι οι ισημερίες βιαστικά πάντα σε προσπερνούν.
Βιάζονται πάντα οι χαρές.
Συνήθισες να περπατάς με μια ψυχή κουβάρι
γνωρίζοντας πως χάραμα , κρεμάνε τον ληστή .
Μα εσύ απαγγέλεις δυνατά , τους στίχους , με καμάρι ,
όμοια με κείνον τον μικρό , σε σχολική γιορτή.
Την σκέψη αλλόκοτες μορφές στοιχειώνουν .
Ακροβατώντας προχωράς σε χαλαρό σχοινί .
Mόνος και απροστάτευτος ,
στο χρόνο δε χωράς.
Ένα τραγούδι τραγουδάς ,
παλιό κι αγαπημένο ,
για κείνες τις μοναχικές κι αμόλυντες ψυχές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2012