Αλλού, μα εδώ

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώ στις στάχτες μας καιρό τώρα...

Δεν έχουν φύγει.

Ο αγέρας δεν τις έχει πάρει μαζί του,

μήτε ακούστηκε ο ήχος του.

Τις τόσες αναμνήσεις μας

γεμίσαμε με μαρτύριο,

που κάθε βράδυ του δίναμε ζωή

απ' το ποτάμι των δακρύων μας.

Δεν ημερεύει η καρδιά,

οι ενοχές την έχουν γδύσει.

Έχει πονέσει, μάτια μου, η ψυχή

κι εσύ θαρρώ πως ξέρεις...

Μ' αγαπάς κι εσύ μα σωπαίνεις.

Κλεισμένοι κι οι δυο

πίσω απ' τις σιωπές,

πίσω απ' τα χαμόγελα.

Κι η Εκάτη δε βοηθάει πολύ.

Λέει πως είναι πεπρωμένου έργο.

Αυλαία που κλείσαμε εξ' αρχής,

ατελής πτώση, άχαρη.

Ο αγέρας δεν μας έχει πάρει μαζί του,

μήτε ακούστηκε ο ήχος του.

Αλλού εγώ, αλλού εσύ,

μα και οι δυο εδώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2012