Το τέλος

Δημιουργός: Merlin9988

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ω εποχή λαθραία, απέβησες μοιραία, μεσ'του μυαλού μου τη στενωπό
Και πλήθος τσακάλια, τους τρέχουν τα σάλια, για το σχοινάκι που ακροβατώ

Ήλθαν σπουδαίοι, μουσαφιραίοι, να συζητήσουνε μ'ένα ποτό
Πως θα τσακίσουν, και θα ξορκίσουν, τον άδειο κόσμο μας τον παλαιό

Οι τεχνοκρατες, και οι πελάτες, κι όλος ο σύγχρονος ο συφερτός
Που σε σκοτώνει, σε μαραζώνει, και καταντάς περπατώντας σκυφτός

Ξυπνάς, κοιμάσαι μπαϊλντισμένος, που σου σκοτώσανε το παιδί
Αυτό που ζούσε και σου γελούσε, μεσ'το κεφάλι, και στην ψυχή.

Ένα μπουκάλι, για προσκεφάλι, κι ενα παράπονο σάπιο πνιχτό
Που με το ζόρι απ'τα πνευμόνια, βγάζεις για δώρο στον κόσμο αυτό

Και η αγάπη, αυτό το χάπι, το μεγαλύτερο το γιατρικό
Την πήρε το κύμα,κι είν' πολύ κρίμα, που σ'εγκατέλειψε μεσ'το κακό.

Τώρα πια μόνος, σε ζώνει ο πόνος, και δεν απέμεινε τίποτα πια
Μόνο να φύγεις, μακριά να ξεφύγεις, και μην κοιτάξεις πίσω ξανά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2012