Ο πιονιέρος και το πιόνι

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Τις στροφές τις αφιερώνει στον πιονιέρο ένα πιόνι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΠΙΟΝΙΕΡΟΣ
ΚΑΙ
ΤΟ ΠΙΟΝΙ

Αρνάκι άσπρο και παχύ,
της μάνας του καμάρι,
ψιθύρισε εις το αυτί,
κάποιου τρανού Λυράρη.

- Γιάννη μου,το μαντήλι σου,
γιατί το 'χεις δεμένο?
Τί το πολύτιμο,εκεί,
κρατάς,φυλακισμένο?

- Κρατώ δεμένη ,εν αυτώ,
της ποίησης τη Μούσα,
μήπως,εις τον Ελπήνορα
σκοντάψει, απελθούσα.

Απ' τα φτωχά στιχάκια του,
ένα,άν αντικρίσει,
τυγχάνει όλως σίγουρον,
οτι θ' αυτοκτονήσει.

Κι αν φύγ' αυτή,απ' τη ζωή,
και μεταβεί στον Αδη,
τί θ' απογίνουμε εμείς,
της ποίησης οι βάρδοι?

Ποιός,με Πινδαρική ωδή,
θε να βρεθεί,τότε,να 'πεί,
σ' αυτόν τον δήθεν ποιητή:
Ντροπή,Ελπήνορα,ντροπή!

Λάσπη πετάς,με τον κουβά,
εις άξιους,κυρίως,
κι ως πιόνι, άλλων,ενεργών,
τα 'κονομάς αγρίως.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2012